Coordenadas: 60°N 90°L / 60, -90

Federación Rusa
Российская Федерация Rossiiskaia Federatsiia
Bandeira Escudo
Государственный гимн Российской Федерации (Gosudarstvennyi gimn Rossiiskoi federatsii) Himno nacional de Rusia
Capital  • Poboación	Moscova 11 503 501 (2010)
Cidade máis poboada	Moscova
Linguas oficiais	Ruso1
Forma de goberno	República federal democrática semipresidencialista
Presidente de Rusia Primeiro Ministro	Vladimir Putin Dmitrii Medvedev
Formación
• Imperio Ruso • R.S.S.F. de Rusia • Unión Soviética • Federación Rusa	22 de outubro de 1721 7 de novembro de 1917 10 de decembro de 1922 25 de decembro de 1991
Superficie	Posto 1º
• Total	17 075 400 km²
• % auga	13
Fronteiras	20 139 km
Costas	37 653 km
Poboación	Posto 9º
• Total (2012 est.)	143 200 000 hab.
• Densidade	8,3 hab./km²
PIB (nominal)	Posto 4º
• Total (2009)	1 850 000 millóns US$
• per cápita	12 993 US$
PIB (PPA)	Posto 6º
• Total (2011)	2 383 000 millóns US$
• per cápita	16 736 US$
Moeda	Rublo (р., RUB)
IDH (2011)	0,755 (66º) – Alto
Xentilicio	Ruso, rusa
Fuso horario	UTC+3 a +12 (exc. +5)
• Horario de verán	Non aplica
Dominio de Internet	.ru, .su, .рф
Prefixo telefónico	+7
Prefixo radiofónico	RAA-RZZ, UAA-UIZ
Código ISO	643 / RUS / RU
Membro de: ONU, COE, OSCE, CBSS, CEI, G8
1 Ademais do ruso existen outras 27 linguas co-oficiais en varias rexións.
v c e

Este artigo amosa letras cirílicas. Sen o soporte axeitado, o texto pode mostrar símbolos sen sentido, coma caixas, marcas e outros.

Rusia (en ruso: Россия, transliteración: Rossiia), oficialmente Federación Rusa (en ruso: Российская Федерация, transliteración: Rossiiskaia Federatsiia), é o maior país do mundo, estendéndose por case a metade de Europa e por preto dun terzo da Asia. Comprende, alén da porción continental, o enclave de Kaliningrado, no mar Báltico, e unha serie de illas e arquipélagos árticos, entre os cales os máis importantes son a Terra de Francisco Xosé, as illas Nova Zembla, a illa de Kolguev, o arquipélago da Terra do Norte, as illas de Nova Siberia e a illa de Wrangel. Inclúe tamén varias illas e arquipélagos no Extremo Oriente, en particular a illa Sakhalin, as illas Kuriles e as illas do Comandante. A porción continental limita ao norte co mar Branco, o mar de Kara, o mar de Laptev, o mar da Siberia Oriental e o mar de Chukchi, ao leste co estreito de Bering e o mar de Bering, que establecen comunicación con Alasca, o océano Pacífico, o mar de Okhotsk e co mar do Xapón, a través do cal contacta co Xapón, ao sur con Corea do Norte, a China, Mongolia, Casaquistán, o mar Caspio, Acerbaixán, Xeorxia e co mar Negro, do outro lado do cal está Turquía, e a oeste limita co mar de Azov, Ucraína, Belarús, Letonia, Estonia, co golfo de Finlandia, Finlandia e Noruega. A capital de Rusia é a cidade de Moscova.

Historia |

Imperio Ruso |

O tsar Nicolao II foi o derradeiro tsar de Rusia.

O Imperio Ruso foi establecido en 1721 polo tsar Pedro o Grande. O imperio foi o inmediato sucesor do Tsarato de Rusia que fora creado polo tsar Iván o Terrible en 1547 coa súa coroación como tsar.

O Imperio Ruso era unha monarquía hereditaria liderada por un emperador autocrático (tsar) dende a dinastía Romanov. O cristianismo ortodoxo foi a relixión oficial do Imperio e era controlado polo monarca a través do Sagrado Concilio. Os habitantes do Imperio dividíanse en estratos (clases) tales como dvorianstvo (nobreza), clero, comerciantes, cosacos e campesiños. Os nativos de Siberia e a Asia central rexistráronse oficialmente como o estrato chamado inorodsty (estranxeiros).

En 1914 e tras o asasinato do arquiduque de Austria-Hungría, estala a Primeira Guerra Mundial, na cal Rusia uniuse ao bando aliado. Por entón o Imperio tiña unha extensión de 23.000.000 km² e unha poboación de 171.000.000 habitantes, cun crecemento demográfico do 1,8% anual. O goberno tsarista mandou mobilizar a máis de 8.000.000 homes superando amplamente ao exército alemán, que soamente tiña 3.000.000, dous terzos estaban na fronte francesa, polo cal quedaban para a fronte do oeste 1.000.000 persoas, ou sexa que o exército ruso superaba ao alemán en 8 a 1, pero o exército ruso non estaba ben adestrado para a guerra, e iso quedou marcado na batalla de Tanneberg, onde 250.000 alemáns venceron a 700.000 soldados rusos. A partir dese momento, os rusos non fixeron máis que retroceder en número de efectivos.

En 1915 os alemáns volven a derrotar ás forzas rusas na batalla dos Lagos Mazurianos, o que provocou un descontento social en Rusia. En 1917, tras varios fracasos na fronte, apareceron movementos revolucionarios marxistas. O goberno tivo que desprotexer a fronte para deter aos insurrectos, e isto foi aproveitado polas forzas xermanas que avanzaron rapidamente polo territorio ruso. En 1917, tras a Revolución de Outubro, o goberno bolxevique firma un tratado de paz cos alemáns (Tratado de Brest-Litovsk), que puxo fin á participación rusa na Primeira Guerra Mundial.

Revolución de febreiro e Goberno provisional ruso |

Cando a autoridade do goberno do tsar empezou a fallar en marzo de 1917, a Duma e o Soviet de Petrogrado competiron polo poder. Como compromiso, formouse o Goberno provisional ruso (composto maioritariamente por membros do Partido Democrático Constitucional) entre os partidos liberais burgueses e os moderados socialistas que debía dirixir o país ata as eleccións da asemblea constituínte. Cando o tsar Nicolao II abdicou o 15 de marzo de 1917 e o seu irmán, o gran duque Miguel, rexeitou o trono o día seguinte, o goberno provisional dirixiu Rusia de xeito formal, mais o seu poder estaba limitado pola crecente autoridad do Soviet de Petrogrado.^[1]

O novo goberno pareceu contar inicialmente cun apoio abrumador e estivo formado por moitas das máis brillantes figuras dos liberais rusos, como o novo primeiro ministro Georgii Lvov, progresista e respectado veterano do traballo nos zemtsvos.^[2]

República Socialista Soviética Federativa de Rusia |

Bandeira da RSSFR.

Repetidas e devastadoras derrotas das tropas rusas na Primeira Guerra Mundial levaron a motíns xeralizados nas principais cidades do Imperio Ruso e á derrota, en 1917, da dinastía dos Romanov, que reinou durante 300 anos. Os comunistas, baixo o comando de Vladimir Ilich Ulianov (coñecido como Lenin) conquistaron o poder deseguido, e formaron a URSS, na que Rusia ingresou como a República Socialista Soviética Federativa de Rusia. Baixo o goberno de Iosif Stalin (nado en Xeorxia) o dominio Ruso baixo a Unión Soviética fortaleceuse, ao custo de millóns de mortos e deportacións. A economía e a sociedade soviética ficaran atufadas en anos posteriores até que o Secretario Xeral do Partido Comunista Mikhail Gorbachev introduciu a chamada glasnost (abertura, transparencia) e a perestroika (reestruturación) nunha tentativa de modernizar o comunismo, mais as súas iniciativas, sen que o desexase, estimularon forzas que, máis tarde, en 1991 provocaron a independencia das 15 repúblicas. Aínda que as constitucións soviéticas establecesen o dereito dunha república a separarse, quedou en teórico e moi improbable dado o centralismo soviético. Naquel momento, as repúblicas chegaron a ser países independentes, con algunha aínda frouxa organización baixo o título de Comunidade de Estados Independentes.

Dende entón, Rusia ten feito esforzos para construír un sistema político democrático e unha economía de mercado, para substituír o ríxido plan e control social, político e económico do período comunista. Un conflito de guerrillas forte aínda ocorre na rexión do Cáucaso ruso, na república da Chechenia.

Federación Rusa |

Boris Eltsin, primeiro Presidente da Rusia postsoviética.

Coa independencia en 1991 da Unión Soviética creouse a actual Federación Rusa. Rusia era a máis grande das 15 repúblicas que formaban a Unión Soviética, acumulaba máis do 60% do PIB e máis da metade da poboación. Os rusos tamén dominaban ó exército soviético e o Partido Comunista. Por isto, Rusia foi amplamente aceptada como o estado sucesor da antiga URSS en canto ós asuntos diplomáticos se refire, e pasou a formar parte como membro permanente do Consello de Seguridade das Nacións Unidas.

A pesar desa aceptación, a Rusia postsoviética carecía do poder militar, político e económico da URSS. Rusia conseguiu que as demais ex Repúblicas Soviéticas entregaran voluntariamente as armas nucleares, concentrándoas así baixo o mando das aínda efectivas forzas aéreas, pero a maior parte do exército e a frota rusa estaban inmersos na confusión en 1991. Antes da disolución formal da Unión Soviética, Boris Eltsin fora elixido Presidente de Rusia en xuño de 1991 na primeira elección presidencial directa da historia rusa. En outubro de 1991, cando Rusia estaba ao bordo da independencia, Eltsin anunciou que o país procedería cunha reforma radical cara á economía de mercado seguindo as directrices do "big bang" polaco, tamén coñecido como terapia de choque.

Hoxe en día Rusia aínda ten parte da cultura política e a estrutura social do seu pasado soviético.

Organización político-administrativa |

A Federación Rusa estrutúrase en 89 subdivisións. Dentro da federación existen 21 repúblicas que desfrutan dun alto grao de autonomía sobre a maior parte das cuestións internas e estas corresponden a algunhas minorías étnicas de Rusia (aínda que non sempre sexan maioritarias nese territorio). Cada república ten a súa propia constitución. O territorio restante consiste en 9 krais (territorios), 46 provincias coñecidas como óblasts, 4 distritos autónomos e un óblast autónomo. A parte destes hai dúas cidades federais, Moscova e San Petersburgo. Recentemente, engadíronse sete distritos federais extensos como unha nova capa entre as subdivisións e o nivel nacional.

Mapa das subdivisións da Federación Rusa.

Mapa das repúblicas de Rusia.

Xeografía |

Mapa topográfico de Rusia

O relevo de Rusia é variado: dominan chairas e vales (3/4 do territorio). As chairas Leste-Europea e Oeste-Siberiana, divididas polos montes Urais, son as maiores do planeta. Punto máis elevado: monte Elbrus (5.642 m).

Catro zonas climáticas -ártica, subártica, temperada e subtropical- determinan o clima da Rusia con 4 seguintes estacións no ano: inverno longo e nevoso, primavera temperada, verán curto e quente e outono chuvioso. As temperaturas medias varían en todo o territorio: en xaneiro -de -1 °C a -50 °C, en xullo- de 1 °C a 25 °C. Preto do 14 % do territorio (Siberia Norte e Norte do Oriente Extremo) fican alén do círculo polar co chan perennemente conxelado. A noite alá é de 60 días. As paisaxes severas dos desertos árticos do Norte sucédeas a tundra con mofo e lique. O inverno na tundra conta con 8-9 meses por ano. Máis para o Sur están espalladas as famosas forestas rusas que ocupan por volta de 43% do territorio do país. Os bosques densos de coníferas de difícil acceso chámanse "taigas".

Na zona central da Rusia atópanse as fragas máis claras, mixtas, dominadas por bidueiros, ameneiros, carballos. As fragas das zonas centrais están divididas por estepas. A maior parte de estepas é labrada e sementada con trigo, centeo, millo, xirasois etc. No Sur do país, principalmente na costa do Mar Negro, o clima é subtropical co inverno curto e húmido e verán longo e quente. Praias bonitas, sol e augas cristalinas atraen aos turistas de todo o país.

En Rusia hai preto de 120 mil ríos. A maioría están conxelados no inverno.

Economía |

Rusia ten pasado por importantes transformacións desde o fin da Unión Soviética, saíndo dunha economía illada e planeada centralmente, para unha economía de mercado globalmente integrada. As reformas económicas dos anos 1990 privatizaron gran parte da industria, coa notable excepción dos sectores de enerxía e militar.

Con todo, o rápido proceso de privatización, incluíndo un sistema de imprestimo para a compra de accións, permitiu a formación de "oligarquías" económicas con fortes relacións políticas, que deixaron a propiedade das empresas privatizadas altamente concentrada en poucas mans. A protección aos dereitos de propiedade é pequena e o sector privado está suxeito a intervencións do Estado.

O 2006 a economía de Rusia creceu polo oitavo ano consecutivo despois da crise de 1998. O petróleo e seus derivados, así como o gas natural son hoxe os seus principais produtos de exportación. A súa industria pode ser dividida en dous bloques: un con grandes produtoras de materias primas, que teñen competitividade global -en 2009 Rusia transformouse no principal exportador de petróleo e gas natural do mundo, así como o terceiro exportador mundial de aceiro e aluminio primario- e outro con outras industrias pesadas menos eficientes, altamente dependentes dos mercados consumidores locais.^[3]

O país asinou un acordo bilateral cos Estados Unidos como un preludio a unha futura adhesión á OMC.

Política |

O Presidente de Rusia Vladimir Putin e o Primeiro ministro Dmitrii Medvedev.

Segundo a Constitución, que foi adoptada en referendo nacional o 12 de decembro de 1993 logo da crise constitucional rusa de 1993, Rusia é federación e unha república semipresidencialista, onde o Presidente é o Xefe do Estado e o Presidente do Goberno (primeiro ministro) é o Xefe de Goberno. A Federación Rusa está constituída como unha democracia representativa. O poder executivo exérceo o goberno. O poder lexislativo é responsabilidade das dúas cámaras da Asemblea Federal. O goberno está regulado por un sistema de controles e balances definidos pola Constitución da Federación Rusa, a Constitución do país é o contrato social para o pobo ruso.

O goberno federal está composto por tres ramas:

• 
  Lexislativa: a Asemblea Federal de Rusia é bicameral, está formada pola Duma Estatal (cámara baixa) e o Consello da Federación Rusa (cámara alta), adopta leis federais, declaracións de guerra, aproba tratados, manexa as finanzas e pode destituír o Presidente.


• 
  Executiva: o Presidente de Rusia é o Comandante en Xefe do exército, pode vetar os proxectos de lei, designa o Gabinete e outros funcionarios, quen administran e fan cumprir as leis federais.


• 
  Xudicial: a Corte Constitucional, a Corte Suprema, a Corte Suprema de Arbitraxe e as cortes federais de menor nivel, cuxos xuíces son nomeados pola Asemblea Federal por recomendación do Presidente, interpretan as leis e poden abolir leis se estiman que son inconstitucionais.

Segundo a Constitución, a xustiza constitucional na corte está baseada na igualdade de todos os cidadáns, os xuíces son independentes e están sometidos só a lei. Os xuízos son abertos e ao acusado garánteselle a defensa. Desde 1996, Rusia estableceu unha moratoria sobre a aplicación da Pena de morte, aínda que esta non foi abolida por lei.

O Presidente elíxese por votación popular para un mandato de seis anos (desde as modificacións constitucionais de 2008) coa opción de ser elixido para un segundo mandato consecutivo (no hai restrición sobre o número total de veces que a mesma persoa pode ser elixida). Os ministerios do goberno están compostos polo Presidente do Goberno (primeiro ministro) e os seus viceprimeiros ministros, ministros e outros individuos; todos son designados polo Presidente por recomendación do primeiro ministro co requirimento do consentimento da Duma. Os principais partidos de Rusia están representados na Duma Estatal, estes son: Rusia Unida, o Partido Comunista da Federación Rusa, o Partido Liberal Democrático de Rusia e Rusia Xusta.

Fachada do edificio no que se atopan as dependencias da Corte Constitucional rusa.

O Kremlin de Moscova, residencia oficial do Presidente.

Relacións exteriores |

Líderes do BRIC en 2008 (de esquerda a dereita): Manmohan Singh da India, Dmitrii Medvedev de Rusia, Hu Jintao da China e Luiz Inácio Lula da Silva de Brasil.

A Federación Rusa é recoñecida no Dereito internacional como continuidade da personalidade xurídica da antiga Unión Soviética.^[4] Rusia continúa incorporando os compromisos da URSS, asumindo o asento permanente da URSS no Consello de Seguridade de Nacións Unidas^[5], así como a afiliación noutras organizacións internacionais, ademais dos dereitos e obrigacións baixo os tratados internacionais, as propiedades e débedas. A política exterior rusa é polifacética, mantén relacións diplomáticas con 178 países e ten 140 embaixadas. Esta política está dirixida polo Presidente da Federación e está incorporada polo Ministro de Asuntos Exteriores.

Como un dos cinco membros permanentes do Consello de Seguridade das Nacións Undia, Rusia ten un importante papel no mantemento da paz e seguridade internacionais, así mesmo xoga un rol moi importante na resolución de conflitos internacionais participando no Cuarteto de Madrid, nas conversas a seis bandas con Corea do Norte, promovendo unha solución ó conflito de Kosovo e resolvendo asuntos sobre a proliferación nuclear. Rusia é membro do G8, o Consello de Europa, a OSCE e o APEC, ademais de liderar organizacións como a CEI, a EurAsEC, a OTSC, e a OCS. Rusia, xunto con Belarús, forman o chamado Estado da Unión. O ex Presidente Vladimir Putin avogou por unha alianza estratéxica con maior integración en varias dimensións incluíndo o establecemento dos catro espazos comúns entre Rusia e a Unión Europea.

Forzas Armadas |

Desfile do Día da Victoria do 2010.

A defensa de Rusia está garantida polas Forzas Armadas da Federación de Rusia, unha organización militar estatal que segundo a lei federal № 61-ФЗ do 31 de maio de 1996 «Sobre a defensa» serve para rexeitar as agresións dirixidas contra a Federación Rusa, para a defensa armada da integridade e inviolabilidade do territorio da Federación, así coma a realización das tarefas de acordo coas leis constituíntes.

O comandante en xefe das Forzas Armadas é o Presidente de la Federación Rusa e o Ministerio de Defensa serve como corpo administrativo destas. Hoxe en día, o número de efectivos activos que compoñen as Forzas Armadas son 1.037.000 e todos os homes dispoñibles suman 3.037.000.

As Forzas Armadas da Federación Rusa teñen tres ramas principais: as Forza terrestre, a Armada e a Forza Aérea.

Dereitos humanos |

En materia de dereitos humanos, respecto á pertenza nos sete organismos da Carta Internacional de Dereitos Humanos, que inclúen o Comité de Dereitos Humanos (HRC), Rusia firmou ou ratificou:

Rusia	Status dos principais instrumentos internacionais de dereitos humanos[6]
	CESCR		CCPR			CERD	CED	CEDAW		CAT[7]		CRC			MWC	CRPD
	CESCR	CESCR-OP[8]	CCPR	CCPR-OP1	CCPR-OP2-DP			CEDAW	CEDAW-OP[9]	CAT	CAT-OP	CRC	CRC-OP-AC	CRC-OP-SC		CRPD	CRPD-OP[10]
Pertenza
Firmado e ratificado, firmado pero non ratificado, nin firmado nin ratificado, sen información, accedeu a firmar e ratificar o órgano en cuestión, pero tamén recoñece a competencia de recibir e procesar comunicacións individuais por parte dos órganos competentes.

Demografía |

Segundo as estimacións preliminares ao censo de 2010, a poboación residente na Federación Rusa o 1 de xaneiro de 2010 era de 142,905 millóns de persoas. A inmigración creceu nun 50,2% en 2007 ata acadar 274.000. A maior parte dos inmigrantes chegaron desde a CEI e eran rusos ou rusoparlantes. A densidade de poboación é maior na parte europea de Rusia, preto dos montes Urais e ó suroeste de Siberia.

Listaxe	Municipio	Suxeito federal	Pob.	Listaxe	Municipio	Suxeito federal	Pob.	Moscova San Petersburgo Novosibirsk Ekaterimburgo
1	Moscova	Moscova	10.563.038	11	Ufa	Bashkortostan	1.030.812
2	San Petersburgo	San Petersburgo	4.600.276	12	Volgogrado	Óblast de Volgogrado	1.015.617
3	Novosibirsk	Óblast de Novosibirsk	1.409.137	13	Perm	Krai de Perm	986.497
4	Ekaterimburgo	Óblast de Sverdlovsk	1.343.839	14	Krasnoyarsk	Krai de Krasnoyarsk	962.466
5	Nizhnii Novgorod	Óblast de Nizhni Nóvgorod	1.271.045	15	Voronezh	Óblast de Voronezh	847.620
6	Kazán	Tatarstán	1.136.566	16	Saratov	Óblast de Saratov	827.193
7	Samara	Óblast de Samara	1.133.754	17	Togliatti	Óblast de Samara	721.752
8	Omsk	Óblast de Omsk	1.127.675	18	Krasnodar	Krai de Krasnodar	713.426
9	Cheliabinsk	Óblast de Cheliabinsk	1.095.909	19	Izhevsk	Udmurtia	610.633
10	Rostov do Don	Óblast de Rostov	1.048.124	20	Yaroslavl	Óblast de Yaroslavl	606.888
Censo ruso (2010)[11]

Cultura |

Breves antecedentes da cultura rusa |

As tradicionais Matryoshkas.

Idade Media

Século XVIII

Século XIX

Século XX

Ovo de Fabergé de 1906.

A cultura rusa |

A cultura rusa é un híbrido xerado a partir dos costumes propios de tantas civilizacións, que conformaron este grande estado multicultural e o resultado do seu desenvolvemento durante varias épocas. Está fortemente arraigada á cultura dos primeiros pobos eslavos.

Historicamente, a condición dominante en Rusia foi ocupada pola cultura rusa, a cultura do idioma ruso e a nacionalidade rusa. Isto é parcialmente, porque os rusos constitúen a maioría da poboación do país e porque moitas veces na historia de Rusia, as culturas doutras nacionalidades foron aculturadas a través da rusificación, por exemplo o Ucase de Ems.

A cultura da antiga Rusia viuse involucrada na conversión ó cristianismo ortodoxo e a acollida da arte e arquitectura bizantinas. A Igrexa tiña recursos para encomendar grandes obras de arte, así como a vontade e intención de conservalas.

En 1890, unha nova forma de arte tivo o seu auxe, as vangardas. Porén, foron desenvoltas dentro do réxime da Unión Soviética cando o goberno tomou o control de toda actividade artística.

A política da URSS respecto da cultura, foi controvertida: por un lado, estivo o desexo (motivado politicamente) de crear un pobo exclusivamente "soviético", expresado na noción da cultura soviética e exemplificado polo Realismo socialista. Pola outra banda, houbo campañas recorrentes de preservación das culturas nacionais: cada etnicidade tiña os seus propios "grandes escritores autóctonos" e as prácticas culturais folclóricas foron oficialmente apoiadas.

Dentro da literatura Rusa atópanse grandes mestres da literatura universal, rusos coma Alexander Pushkin, Fiódor Dostoievski, Lev Tolstoi, Anton Chekhov etc.

Lingua |

O ruso é a lingua oficial da Federación Rusa. Falado por case o 99% dos seus habitantes. O seu uso está amplamente estendido en moitas outras áreas adxacentes de Asia e Europa Oriental. Algunhas subdivisións de Rusia teñen outras linguas adicionais aparte da oficial.

Relixión |

Patriarca Filaret (Feodor Romanov).

Catedral de San Basilio, Moscova.

Rusia é un Estado laico.^[12] A liberdade de culto está garantida^[13] pola Constitución.

Segundo o Centro de Investigacións Sociolóxicas da Universidade Estatal de Lomonosov (Moscova), o 43.3% dos adultos considérase adherente da Igrexa Ortodoxa Rusa, mentres o 50.6% se considera simplemente cristiano.^[14] Aínda que os ortodoxos rusos son predominantes (90 millóns, o 63% da poboación), outras comunidades cristianas como os ortodoxos armenios, católicos, protestantes, mormóns e testemuñas de Xehová tamén existen en cantidades menores.
Segundo a Lei do Parlamento Ruso de 1997 sobre a relixión, as catro relixións de Rusia son a Igrexa Ortodoxa Rusa, o Islam, o Budismo e o Xudaísmo. Todas as demais relixións deben cumprir unha serie de requisitos para a súa inscrición e dereito a predicar. Calculase que exiten aredor de 15 a 20 millóns de musulmáns rusos, sendo así o Islam a segunda relixión con máis seguidores do país. Rusia é o cuarto país con maior cantidade de xudeus logo de Israel, Estados Unidos e Arxentina. Ademais hai un gran porcentaxe de ateísmo, en parte como consecuencia do pasado soviético, que en base ós textos de Karl Marx, desalentaba ás relixións.

Notas |

Véxase tamén |

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Rusia

A Galipedia ten un portal sobre: Rusia

Bibliografía |

• Crónica del Siglo XX. Ed. Plaza & Janés
  


• Atlas histórico mundial. Ed. Akal
  

Outros artigos |

• Perestroika


• Unión Soviética


• Lista de tsares de Rusia

Ligazóns externas |

• 
  Goberno da Rusia (en inglés) (en ruso)
  


• 
  Sitio de noticias rusas (en portugués)
  


• 
  Economic data of Russia (en inglés) (en ruso)
  


• 
  Rusia no Open Directory Project (en inglés)
  

v c e Países do mundo • Europa Albania • Alemaña • Andorra • Austria • Belarús • Bélxica • Bosnia e Hercegovina • Bulgaria • Chequia • Chipre • Cidade do Vaticano • Croacia • Dinamarca • Eslovaquia • Eslovenia • España • Estonia • Finlandia • Francia • Grecia • Hungría • Irlanda • Islandia • Italia • Kosovo • Letonia • Liechtenstein • Lituania • Luxemburgo • Macedonia do Norte • Malta • Moldavia • Mónaco • Montenegro • Noruega • Países Baixos • Polonia • Portugal • Reino Unido • Romanía • San Marino • Serbia • Suecia • Suíza • Ucraína Países con parte do seu territorio en Europa Acerbaixán • Armenia • Casaquistán • Rusia • Turquía • Xeorxia

v c e Historia de Rusia Primeiros eslavos orientais Cázaros Rus de Kiev Principado de Vladimir-Súzdal República de Novgorod Bulgaria del Volga Invasión mongola de Rusia Horda de Ouro Gran Ducado de Moscova Kanato de Kazán Imperio Ruso Guerra ruso-xaponesa Revolución de 1905 Revolución de 1917 Revolución de Febreiro Revolución de Outubro Guerra civil rusa República Soviética Federativa Socialista de Rusia Federación Rusa

Conflito árabe-israelí

Participantes	Persoeiros	Conflitos	Diplomacia / Propostas de paz
Primarios: Estados e autoridades: Exipto Iraq Israel Xordania Líbano Palestina/ Estado de Palestina Arabia Saudita Siria Iemen Organizacións: Liga Árabe Partido Baaz Al-Fatah Hamás Consello Lexislativo Hesbulá FPLP PIJ OLP Antigos participantes: Exército da Guerra Santa Man Negra Haganah Irgun Lehi Exército do Líbano do Sur Mandato de Palestina Outros: Estados: Canadá Francia Alemaña Irán Noruega Rusia Reino Unido Estados Unidos Organizacións: Unión Europea ONU Antigas organizacións: Unión Soviética República Árabe Unida	Lester B. Pearson Hosni Mubarak Gamal Abdel Nasser Anwar Sadat Joschka Fischer Mahmoud Ahmadinejad Ali Khamenei Mohammad Khatami Ruhollah Khomeini Faisal I de Iraq Saddam Hussein Ehud Barak Menachem Begin David Ben-Gurion Moshe Dayan Levi Eshkol Golda Meir Benjamin Netanyahu Ehud Olmert Shimon Peres Yitzhak Rabin Ariel Sharon Chaim Weizmann Abdullah II de Xordania Hussein I de Xordania Hassan Nasrallah Fouad Siniora Mona Juul Johan Jørgen Holst Terje Rød-Larsen Mahmoud Abbas Yasser Arafat Salam Fayyad Marwan Barghouti Ismail Haniya Amin al-Husayni Khaled Mashal Ahmed Yassin Folke Bernadotte Hafez al-Assad Bashar al-Assad Idi Amin Arthur Balfour Ernest Bevin Madeleine Albright Ralph Bunche George W. Bush Jimmy Carter Bill Clinton Henry Kissinger Dennis Ross Cyrus R. Vance	1920 Revoltas de Palestina 1921 Revoltas de Iafa 1929 Revoltas de Palestina 1936–1939 Gran Revolta Árabe 1947 Revoltas de Xerusalén 1948 Guerra árabe-israelí 1953 Operación Shoshana 1956 Guerra de Suez 1967 Guerra dos Seis Días 1968–1970 War of Attrition 1972 Masacre dos Xogos Olímpicos de Múnic 1972 Operación Cólera de Deus 1973 Operation Spring of Youth 1973 Guerra do Yom Kippur 1975–1990 Guerra civil libanesa 1976 Operación Entebbe 1978 Operación Lintani 1979 Revolución iraniana 1981 Operación Ópera 1982 Guerra do Líbano 1982–2000 Conflito do Líbano do Sur 1985 Operación Perna de Madeira 1987–1990 Primeira Intifada 1991 Guerra do Golfo 1993 Operación Contabilidade 1996 Operación Uvas da Ira 2000–2005 Intifada de Al-Aqsa 2002 Operación Defensive Shield 2004 Operación Arco da Vella 2004 Operación Días de Penitencia 2006 Conflito de Gaza e Israel 2006 Conflito do Líbano e Israel 2007 Batalla de Gaza 2008-2009 Operación chumbo fundido 2014 Operación Marxe Protectora	Carta de Cambon Declaración de Balfour de 1917 Acordo Faiçal-Weizmann de 1919 Conferencia de San Remo de 1920 Libro Branco de Churchill de 1922 Libro Branco de 1939 Plan da ONU para a partición de Palestina de 1947 Declaración de independencia de Israel Resolución 194 da Asemblea Xeral da ONU de 1948 Acordos de armisticio de 1949 Carta Nacional Palestina de 1964 Resolución de Khartoum de 1967 Resolución 242 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 338 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 339 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 350 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 425 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Acordos de Camp David de 1978 Resolución 446 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Tratado de Paz exipcio-israelí de 1979 Resolución 452 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 478 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 497 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Acordos israelo-libaneses do 17 de maio de 1983 Conferencia de Madrid de 1991 Acordos de Oslo de 1993 Tratado de Paz xordano-israelí de 1994 Acordos de Wye River de 1998 Cume de Camp David de 2000 Cume de Taba de 2001 Iniciativa árabe de paz de 2002 Plan para a Paz de 2002 Resolución 1559 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 1583 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Cume de Sharm el-Sheikh Summit de 2005 Plan de retirada unilateral israelí Documento dos prisioneiros palestinos de 2006 Resolución 1701 do Consello de Seguridade das Nacións Unidas Resolución 67/19 da Asemblea Xeral das Nacións Unidas