Charlotte Hornets
Información xeral
Conferencia	Leste
División	Sueste
Fundación	1988
Historia	Charlotte Hornets (1988–2002) Charlotte Bobcats (2004–2014)
Cores	Púrpura, verde
Retirados	1 (13)
Localización
Cidade	Charlotte, Carolina do Norte
Pavillón	Spectrum Center
Capacidade	19.077 espectadores
Inauguración	21 de outubro de 2005
Persoal
Propietario(s)	Michael Jordan
Director	Rich Cho
Adestrador	James Borrego
Títulos
Campión	0
Conferencia	0
División	0
hornets.com

Os Charlotte Hornets son un equipo profesional de baloncesto que xoga en Charlotte. Xogan na División Sueste da Conferencia Leste da National Basketball Association. O propietario da franquía é Michael Jordan, quen adquiriu o equipo no ano 2010. Xogan os seus encontros coma locais no Spectrum Center, situado no centro da cidade de Charlotte.

Os Hornets foron creados en 1988 coma un equipo de expansión, pero na tempada 2001-02 trasladáronse a Nova Orleáns. En 2004 un novo equipo de expansión, os Charlotte Bobcats, foi creado. Tras 10 tempadas co nome de Bobcats, o equipo cambiou o seu nome a Charlotte Hornets para a tempada 2014-15, un ano despois de que a franquía de Nova Orleáns renunciara ó nome de Hornets e o cambiara polo de Pelicans.^[1] Ademais, a franquía de Charlotte recuperou a historia e os récords dos Hornets orixinais dos anos 1988-2002, converténdose así nunha continuación da franquía orixinal.^[2]

Historia |

1987-2002: Os Charlotte Hornets |

En 1987, a NBA permitiu fundar equipos novos a catro cidades. Charlotte, en Carolina do Norte foi unha das premiadas, xunto con Miami e Orlando, en Florida, e Minneapolis, en Minnesota, as dúas primeiras na tempada 1988-1989 e as dúas últimas na tempada 1899-1990. A nova franquía de Charlotte orixinalmente foi nomeada como Charlotte Spirit, pero os siareiros locais protestaron, e pouco antes de entrar na liga, o nome cambiouse a Charlotte Hornets.

O equipo xogou o seu primeiro partido na liga en outubro de 1988. O nome "Hornets" foi elixido pola súa tradición nos deportes profesionais de Charlotte. Foi o nome utilizado polas franquías das ligas menores de béisbol dende 1901 ata 1972, e polo equipo da World Football League en 1974 e 1975. O nome provén da forte resistencia da cidade á ocupación británica durante a Guerra da Independencia dos Estados Unidos, cando Charles Cornwallis referiuse a ela como "The Hornets' Nest" (a xerarca das nespras).

O equipo de 1988 foi liderado polo base Kelly Tripucka, que inmediatamente ofreceu un bo ataque. Foi o máximo anotador da franquía nas primeiras dúas tempadas. O equipo tamén tiña ó rookie tirador Rex Chapman, unha verdadeira ameaza dende posicións afastadas. Para a tempada 1990-1991, o base Kendall Gill foi elixido no draft e o equipo mellorou un pouco, pero aínda non o suficiente, e gañou o sorteo para o draft do ano seguinte e polo tanto a primeira elección.

Na tempada 1991-92 os Hornets elixiron ó ala Larry Johnson, da Universidade de Nevada co número un. Johnson fixo unha moi boa primeira tempada, acabando entre os líderes da liga en rebotes e puntos, e gañando o premio ó Rookie do Ano de 1992. Kendall Gill liderou ó equipo en anotación cunha media de 20 puntos por partido.

Na 1992-93, o equipo tivo a segunda elección no draft, usándoa para elixir ó pivote Alonzo Mourning, da Universidade de Georgetown. Con iso os Hornets tiñan dúas ameazas ofensivas con Mourning e Johnson, sendo xunto a Gill o trío de xogadores base dunha franquía máis novo da liga. Foi suficiente para rematar quintos na Conferencia Leste e lograr unha praza nos playoffs, onde derrotaron ós Boston Celtics co xa famoso tiro gañador de Mourning. Pero na segunda rolda notaron a falta de experiencia e perderon contra os New York Knicks.

Os anos seguintes estiveron marcados polas lesións de Johnson e Mourning, aínda que volveron ós playoffs na 94-95 para ser derrotados polos Chicago Bulls na primeira rolda.

No período vacacional o equipo mandou a Mourning ós Miami Heat polo ala Glen Rice e polo pivote Matt Geiger. Geiger e Johnson empataron no liderado do equipo en rebotes, mentres o propio Johnson e Rice anotaban dunha maneira equilibrada pero poderosa, e co base All-Star Kenny Anderson suplindo ó lesionado Muggsy Bogues.

A pretempada foi de novo marcada porr grandes cambios: Anderson decidiu non renovar, Johnson foi intecambiado polo ala-pivote dos Knicks Anthony Mason, e o escolta elixido no draft Kobe Bryant foi mandado ós Lakers polo pivote Vlade Divac. Os novos Hornets parecían incluso mellores, con Divac e Geiger como o mellor dúo na pintura da liga, Mason promediando un dobre-dobre e logrando entrar no terceiro equipo da NBA, Bogues de novo xogando de base, e Rice facendo a mellor tempada de toda a súa carreira, sendo terceiro en anotación de toda a liga e logrando entrar no segundo equipo da NBA. Ademais, Rice tamén foi MVP do All-Star, logrando varios récords de anotación. En conxunto, o equipo fixo a mellor tempada da súa historia, volvendo ós playoffs.

A tempada 1997-98 tamén foi exitosa. O equipo asinou a un novo escolta suplente, David Wesley, e ó escolta tirador Bobby Phills. Cun quinteto titular formado por Wesley, Phills, Rice, Mason e Divac, os Hornets quedaron arriba na tempada regular, cun Rice que foi sexto en anotación e entrando no terceiro equipo da NBA; e o equipo calificándose para a segunda rolda dos playoffs por segunda vez, onde foron derrotados de novo polos Bulls. A tempada 1998-99 foi moi turbulenta, cun Rice sendo intercambiado por Eddie Jones, dos Lakers.

A tempada 1999-2000 foi un retorno á cume, coa chegada do axente libre Derrick Coleman e da elección número tres do draft, o base Baron Davis. O quinteto formado por Wesley, Jones, Mason, Coleman e Campbell era poderoso, pero viuse afectado pola morte de Bobby Phills o 12 de xaneiro de 2000. O seu dorsal foi retirado o 9 de febreiro. O equipo volveu ós playoffs, onde caeron contra os Philadelphia 76ers. Jones liderou a liga en roubos, pero na pretempada el e Mason foron mandados ós Heat por Jamal Mashburn e por PJ Brown.

En 2000-01 os Hornets, cunha quinta titular na que estaban Davis, Wesley, Mashburn, Brown e Campbell, tamén chegaron ós playoffs, onde conseguiron vencer ós Heat, terceiros de conferencia, e chegaron a semifinais de conferencia por terceira vez na historia da franquía, perdendo alí contra os Milwaukee Bucks en sete partidos. Volveron ás semifinais de conferencia a seguinte tempada batendo en primeira rolda ós Orlando Magic, pero esta vez tampouco conseguiron chegar máis aló, xa que perderon contra os New Jersey Nets. Moitos pensaron que a derrota debíase a que Jamal Mashburn tivo que perderse os playoffs. Nesa tempada, os Horntes mudáronse despois das disputas co concello da cidade sobre a construción dunha nova cancha. Cos Hornets xa en Nova Orleáns, a NBA volveu a Charlotte coa ceración da franquía número 30: os Charlotte Bobcats.

2002-2004: Creación dos Bobcats |

Cando os Charlotte Hornets se moveron para Nova Orleáns na tempada 2002-03, a NBA prometeulle á cidade de Charlotte que ían ter un equipo na NBA para a tempada 2004-05. Moitos grupos de propietarios, incluído un liderado pola antiga estrela dos Boston Celtics, Larry Bird, fixeron ofertas polo equipo.^[3] O 18 de decembro de 2002, un grupo liderado polo fundador da Black Entertainment Television, Robert Johnson, conseguiu a franquía,^[4] converténdose no primeiro propietario afroamericano dun equipo profesional de deportes nos Estados Unidos.^[5] O rapeiro Nelly converteuse tamén noutro co-propietario salientable.^[6]

En xuño de 2003, o novo equipo foi chamado co nome de Bobcats.^[7] Charlotte, tamén casa dos Carolina Panthers da NFL, fixo dos nomes con motivos felinos algo natural para o novo equipo de baloncesto. Hai tamén algunhas especulacións nas que se pensa se "Bob" en Bobcats pode ser unha referencia ao propietario orixinal do equipo, Robert "Bob" Johnson.

Os Bobcats contrataron a Bernie Bickerstaff coma primeiro adestrador principal e mánager xeral da historia da franquía.^[8] Debido aos intentos fallidos de fundar un novo pavillón no centro de Charlotte, os políticos da cidade decidiron poñer en funcionamento uns impostos para axudar a pagalo.^[9][10] George Shinn, propietario dos Hornets, tamén quixo que a cidade pagara un novo pavillón, e deixou a cidade cando non o conseguiu.

2004–2007: A NBA volve a Charlotte |

Os Bobcats nun partido contra os Dallas Mavericks o 11 de novembro de 2005.

Os Bobcats tiveron o seu draft de expansión o 22 de xuño de 2004, collendo xogadores con experiencia coma Predrag Drobnjak e xogadores máis novos con talento coma o aleiro dos Sacramento Kings, Gerald Wallace.^[11] Ademais acordaron cos Los Angeles Clippers a adquisición da segunda elección do Draft da NBA de 2004, onde seleccionaron a Emeka Okafor, pivote da Universidade de Connecticut. O primeiro partido dos Bobcats da tempada 2004-05 foi o 4 de novembro no Charlotte Coliseum, onde perderon por 103-96 contra os Washington Wizards..^[12] Dous días despois, gañaron o seu primeiro partido na historia da franquía, por 111-100 aos Orlando Magic.^[13] O 14 de decembro, os Bobcats gañaron aos New Orleans Hornets 94-93 na prórroga na primeira viaxe dos Hornets a Charlotte tras o seu traslado a Nova Orleáns.^[14] Con todo, coma a maioría de equipos novos, os Bobcats case sempre tiveron moitas dificultades, e remataron a súa tempada inaugural con 18 vitorias e 64 derrotas, e nunca gañaron máis de dous partidos seguidos.^[15] Emeka Okafor tivo unha gran actuación, e gañou o premio ao Rookie do Ano da NBA.^[16]

No Draft da NBA de 2005, os Bobcats elixiron a Raymond Felton e Sean May de North Carolina. Con eles, ademais de Okafor e Wallace, o equipo tiña a esperanza de construír unha base sólida para o futuro. Na segunda tempada, os Bobcats inauguraron o novo Time Warner Cable Arena cunha vitoria na prórroga contra os Boston Celtics. Despois de ter dificultades novamente a maioría do ano, pecharon a tempada con catro vitorias consecutivas para rematar cunha marca de 26-56, oito vitorias máis ca na primeira tempada. Despois da tempada, os Bobcats anunciaron que a lenda da NBA Michael Jordan mercara unha parte do equipo, converténdose na cabeza das operacións baloncestísticas.^[17]

Os Bobcats amosaron algunha melloría durante a tempada 2006-07, cunha marca de 22-33 en febreiro. Porén, o equipo foi a menos, sufrindo unha xeira de oito partidos consecutivos perdendo, deixando a marca en 22-41 a comezos do mes de marzo. Despois disto, Michael Jordan anunciou que Bernie Bickerstaff non seguiría sendo o adestrador do equipo na seguinte tempada, pero que ía rematar a tempada adestrando ao equipo.^[8] Os Bobcats gañaron 11 dos últimos 19 partidos para rematar a terceira tempada cunha marca de 33-49. En tres tempadas cos Bobcats, Bickerstaff rematou cunha marca de 77-169.

2014–presente: Volven os Hornets |

O 20 de maio de 2014, os Bobcats convertéronse oficialmente na segunda encarnación dos Charlotte Hornets. Nunha rolda de prensa na que anunciaron o cambio de nome, os propietarios do equipo anunciaron tamén que como parte do acordo coa NBA e cos New Orleans Pelicans, os renomeados Hornets recuperaron a historia e os récords dos Hornets dos anos 1988-2002, mentres que os récords dos Hornets durante a súa etapa en Nova Orleáns de 2002 a 2013 permaneceron cos Pelicans.^[2][18]

Tempadas |

Nota: As estatísticas están actualizadas até a temporada 2017-18.

Rexistro histórico |

Xogadores |

Cadro actual |

Charlotte Hornets 2018–2019
Xogadores	Adestradores
Pos. # Nac. Nome Altura Peso Procedencia 2.5 !E/A 7 ! Bacon, Dwayne 2.01 m (6 ft 7 in) 100 kg (221 lb) Florida State 2.5 !E/A 5 ! Batum, Nicolas 2.03 m (6 ft 8 in) 91 kg (200 lb) Francia 5.0 !P 8 ! Biyombo, Bismack 2.06 m (6 ft 9 in) 116 kg (255 lb) RD Congo 3.5 !A/AP 0 ! Bridges, Miles 2.01 m (6 ft 7 in) 100 kg (220 lb) Michigan State 1.5 !B/E 31 ! Chealey, Joe 1.91 m (6 ft 3 in) 86 kg (190 lb) College of Charleston 1.5 !B/E 4 ! Graham, Devonte' 1.88 m (6 ft 2 in) 84 kg (185 lb) Kansas 5.0 !P 41 ! Hernangómez, Willy 2.11 m (6 ft 11 in) 109 kg (240 lb) España 4.5 !AP/P 44 ! Kaminsky, Frank 2.13 m (7 ft 0 in) 109 kg (240 lb) Wisconsin 3.0 !A 14 ! Kidd-Gilchrist, Michael 2.01 m (6 ft 7 in) 105 kg (232 lb) Kentucky 1.5 !B/E 3 ! Lamb, Jeremy 1.96 m (6 ft 5 in) 84 kg (185 lb) Connecticut 1.5 !B/E 55 ! Macura, J. P. 1.96 m (6 ft 5 in) 93 kg (205 lb) Xavier 1.5 !B/E 1 ! Monk, Malik 1.91 m (6 ft 3 in) 91 kg (200 lb) Kentucky 1.5 !B/E 9 ! Parker, Tony 1.88 m (6 ft 2 in) 84 kg (185 lb) Francia 1.5 !B/E 15 ! Walker, Kemba (C) 1.85 m (6 ft 1 in) 83 kg (184 lb) Connecticut 3.5 !A/AP 2 ! Williams, Marvin 2.06 m (6 ft 9 in) 108 kg (237 lb) North Carolina 4.5 !AP/P 40 ! Zeller, Cody 2.13 m (7 ft 0 in) 109 kg (240 lb) Indiana	Adestrador James Borrego Asistente(s) Dutch Gaitley Jay Hernandez Chad Iske Ronald Nored Jay Triano Lenda (C) Capitán (DP) Drafteado sen asinar (FA) Axente libre (IN) Inactivo (S) Suspendido Lesionado Cadro • Transaccións Actualizado: 18-10-2018

Líderes históricos |

Negra indica que ao xogador segue en activo na franquía.
Cursiva indica que ao xogador segue en activo, mais non na franquía.

Puntos anotados (temporada regular) (a 22 de xaneiro de 2019)^[19]

Outras estatísticas (temporada regular) (a 22 de xaneiro de 2019)^[20]

Dorsais retirados |

Os Chalotte Hornets retiraron o dorsal de Bobby Phills o 9 de febreir ode 2000, despois de que o xogador falecese nun accidente de automóbil na propia capital de Carolina do Norte. A súa camisola pendorou do teito do Charlotte Coliseum até o traslado da franquía en maio de 2002. Posteriormente, o dorsal foi exposto no New Orleans Arena até que a franquía se converteu nos Pelicans en 2013. O 1 de novembro de 2014 a camisola volveu a Charlotte, onde se lle volveu a facer unha homenaxe, pendurando actualmente do teito do Time Warner Cable Arena.

Basketball Hall of Fame |

Notas:

• 
  ¹ Incorporado como xogador.


• 
  ² Adestrou ao equipo era coñecido como Charlotte Bobcats.

Galardóns individuais |

Adestradores |

Notas |

Véxase tamén |

Ligazóns externas |

• 
  Web oficial dos Charlotte Hornets (en inglés)