Hector Berlioz
Hector Berlioz en 1863.
Nome completo	Louis-Hector Berlioz
Nacemento	11 de decembro de 1803
	La Côte-Saint-André República Francesa
Falecemento	8 de marzo de 1869 (65 anos)
	París Imperio Francés
Soterrado	Cemiterio de Montmartre
Nacionalidade	Francia
Relixión	ateísmo
Educado en	Conservatoire national supérieur de musique et de danse
Composicións destacadas	Symphonie fantastique Harold en Italie Requiem Benvenuto Cellini Les Nuits d'été La Damnation de Faust L’Enfance du Christ Les Troyens
Pai	Louis Berlioz
Parella/s	Harriet Smithson († 1854) Marie Recio († 1862)
Premios	Prix de Rome
[ editar datos en Wikidata ]
v c e

Louis Hector Berlioz, nado o 11 de decembro de 1803 en La Côte-Saint-André e finado o 8 de marzo de 1869 en París, foi un compositor francés. Foi unha figura destacada no desenvolvemento do romanticismo, é moi coñecido pola súa Sinfonía fantástica, estreada en 1830, e o Réquiem, estreado en 1837, así como pola súa extraordinaria utilización da orquestra sinfónica que incluía catro grupos de metais "antifonais". É considerado o primeiro músico romántico de Francia e o creador da instrumentación moderna. Co Grand traité de l'instrumentation et d'orchestration modernes (1842-43) influíu sobre as xeracións posteriores, e especialmente sobre os músicos rusos do Grupo dos Cinco.
A música e a vida de Berlioz encarnan os ideais románticos máis que os de calquera outro compositor, excepto Liszt. A súa orixinal imaxinación, as súas concepcións grandiosas e a súa extraordinaria calidade para orquestra achegaron unha nova cor á música. Berlioz, o primeiro gran compositor que non era intérprete, converteuse nun dos primeiros directores modernos, e nun crítico perspicaz.

Separadamente da Sinfonía fantástica, as obras de Berlioz escoitáronse moi pouco ata a década de 1880, cando en Francia recuperáronse como antídoto contra Wagner. A partir de 1960 escoitouse moito a súa música, aínda que as dificultades loxísticas aínda impiden a interpretación normal dalgunhas das súas obras.

Traxectoria |

Primeiros anos |

Hector Berlioz naceu o 11 de decembro de 1803 na localidade francesa de La Côte-Saint-André^[1], no departamento de Isère, preto de Grenoble, no seo dunha familia do Delfinado. Seu pai, Louis-Joseph Berlioz, era un respectado^[2] médico de provincias^[3] e académico, foi o responsable de boa parte da educación inicial de Berlioz.^[2] Louis-Joseph Berlioz era un ateo,^[3] cunha perspectiva liberal;^[4]. Súa nai, Marie-Antoinette, era unha católica ortodoxa.^[2][3] Tivo cinco irmáns en total, tres deles non chegaron á idade adulta^[5], mentres que os outros dous, Nanci e Adèle, mantivéronse preto de Berlioz ao longo da súa vida.^[6]

Berlioz non foi un neno prodixio, a diferenza doutros famosos compositores do seu tempo; comezou a estudar música aos 12 anos, cando comezou a escribir pequenas composicións e arranxos. Como resultado do desánimo de seu pai, nunca aprendeu a tocar o piano, unha peculiaridade que posteriormente describiu tanto como beneficiosas como prexudiciais.^[7] Porén, seu pai aprendeulle a dixitación do flageolet e iniciouno no estudos musicais.^[8] Converteuse nun experto en flageolet, guitarra e frauta.^{[6][8][9][10]} Aprendeu harmonía só a partir de libros de texto.^[6][10] A meirande parte das súas primeiras composicións foron pezas de cámara.^[10][11]

Se ben aínda tiña 12 anos, como lembra nas súas Mémoires, experimentou a súa primeira paixón por unha muller, unha veciña súa de 18 anos chamada Estelle Fornier (nada Dubœuf).^[2][12] Berlioz semella ter sido romántico de xeito innato, esta característica maniféstase nas súas relacións amorosas, a adoración da gran literatura romántica,^[13] e o seu lamento nas pasaxes de Virxilio ^[6] (aos doce anos xa aprendera a ler a Virxilio en latín e a traducilo ao francés baixo a tutela de seu pai), Shakespeare, e Beethoven.

Notas |

Véxase tamén |

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Hector Berlioz

Bibliografía |

• BERLIOZ Hector, Mémoires, Flammarion, París, 1991, ISBN 2-08-212539-4
  


• BERLIOZ Hector, Memorias de Hector Berlioz de 1803 a 1865 y sus viajes a Italia, Alemania, Rusia e Inglaterra, contados por él mismo, Taurus, Col·lecció Ensayistas (n° 258), Madrid, 1985, tradución ao castelán de José Vega Merino, rústica, 21 x 13,5 cm., ISBN 84-306-9954-6. Esta edición existe tamén en dous volumos separados:
  
  • Volum 1: rústica, 21 x 13,5 cm., 238 p., ISBN 84-306-1257-2
    
  
  
  • Volum 2: rústica, 21 x 13,5 cm., 245 p., ISBN 84-306-1258-0
    
  
  


• BALLIF Claude, Berlioz, Seuil, Col·lecció Solfèges, París, 1979, ISBN 978-2-02-000249-3
  


• PIATIER François, Benvenuto Cellini de Berlioz ou le Mythe de l'artiste, Aubier, Colección Les grands opéras, París, 1979, ISBN 2-7007-0160-7
  


• BARRAUD Henri, Hector Berlioz, Fayard, Col·lecció Les Indispensables de la musique, París, 1989, 506 p., ISBN 978-2-213-02415-8
  


• CAIRNS David, Hector Berlioz Vol.1, La formation d'un artiste : 1803 - 1832, Fayard, París, outubro de 2002, tradución ao francés de Dennis Collins, 720 p. : 13,5 x 21,5 cm., ISBN 2-213-61249-8
  


• CAIRNS David, Hector Berlioz Vol.2, Servitude et grandeur : 1832 - 1869, Fayard, París, outubro de 2002, tradución ao francés de Dennis Collins, 954 p. : 13,5 x 21,5 cm., ISBN 2-213-61250-1
  


• WASSELIN Christian e SERNA Pierre-René, Cahier Berlioz, n° 77, Éditions de L'Herne, París, xaneiro de 2003, ISBN 2-85197-090-9
  


• WASSELIN Christian, Berlioz : les deux ailes de l'âme, Éditions Gallimard, París, xaneiro de 2003, ISBN 2-07-076522-9
  


• Colectivo de autores baixo a dirección de MASSIP Catherine e REYNAUD Cécile, Berlioz, la voix du romantisme, catálogo da exposición realizada na Biblioteca Nacional de Francia os anos 2003 e 2004, BnF/Fayard, París, setembro de 2003, ISBN 2-213-61697-3;


• REYNAUD Cécile, BARTOLI Jean-Pierre, BLOOM Peter, baixo a dirección de CITRON Pierre, Dictionnaire Berlioz, Fayard, París, outubro de 2003, ISBN 2-213-61528-4
  


• WASSELIN Christian, Berlioz ou le Voyage d'Orphée, Éditions du Rocher, París, outubro de 2003, ISBN 2-268-04795-4
  


• SERNA Pierre-René, Berlioz de B à Z, Éditions Van de Velde, París, xuño de 2006, ISBN 2-85868-379-4
  


• HOLOMAN Dallas Kern, Catalogue of the Works of Hector Berlioz, Bärenreiter, Kassel, 1987, ISBN 3-7618-0449-0
  


• HOLOMAN Dallas Kern, Berlioz, Cambridge MA, Harvard University Press, 1989, ISBN 0-674-06778-9
  

Da biografía de Berlioz por David Cairns existen dúas edicións. A edición de 1989 corresponde ao que máis tarde sería o primeiro volume de dous:

• CAIRNS David, Berlioz: The making of an artist, Andre Deutsch Ltd., 1989, cartoné, 586 p., ISBN 0-233-97994-8
  

A edición de 2000 publica o segundo volumo (ata aquela inédito) así como completa o primeiro:

• CAIRNS David, Berlioz, Vol.1, The making of an artist: 1803 - 1832, University of California Press, mars de 2000, cartoné, 672 p., ISBN 0-520-22199-0
  


• CAIRNS David, Berlioz, Vol.2, Servitude and Greatness: 1832 - 1869, University of California Press, mars de 2000, cartoné, 907 p., ISBN 0-520-22200-8
  

Nota: cómpre sinalar que na bibliografía en francés menciónase unha tradución ao francés desta edición de 2000 da biografía de Berlioz por David Cairns.

• O compositor alemán Alfred Schattmann escribiu unha monografía moi completa de Berlioz.

Ligazóns externas |

• 
  The Hector Berlioz website (en inglés)
  


• 
  Jean-Paul Penin: Les Premières armes du jeune Berlioz: La Messe Solennelle (en francés)
  


• 
  


• 
  Hector Berlioz no Proxecto Biblioteca Internacional de Partituras Musicais (IMSLP) (en inglés).