Liliana Cavani
Nacemento	12 de xaneiro de 1933
	Carpi
Nacionalidade	Italia
Alma máter	Universidade de Boloña
Ocupación	directora de cine e guionista
[ editar datos en Wikidata ]
v c e

Liliana Cavani, nada en Carpi o 12 de xaneiro de 1933,^[1] é unha directora e guionista italiana. Pertence a unha xeración de cineastas italianos da Emilia-Romagna que acadou o éxito na década de 1970, como Bernardo Bertolucci, Pier Paolo Pasolini e Marco Bellocchio. Os seus filmes adoitan ser intelectuais e e ter preocupacións históricas.^[2] Ademais de filmes e documentais tamén dirixiu óperas.

Traxectoria

Cavani naceu en Carpi, preto de Módena na provincia de Emilia-Romaña.^[3] O pai de Cavani, arquitecto de Mantua, pertencía a unha familia conservadora burguesa de terratenentes. "O meu pai era un arquitecto interesado no desenvolvemento urbano. Levábame a museos. Traballou no planeamento urbano de Bagdad en 1956, cando Iraq estaba aínda baixo o control británico. A miña nai era moi forte, moi capaz e moi doce", explicou Cavani nunha entrevista. A súa nai sentía paixón polos filmes e levábaa ao cinema todos os domingos dende moi nova. Pola parte da súa nai proviña dunha familia de clase obreira de militantes antifascistas. O seu avó materno, sindicalista, introduciuna nas obras de Engels, Marx e Bakunin.^[4]

Graduouse en literatura e filoloxía na universidade de Boloña en 1960, escribindo unha disertación sobre o nobre e poeta do século XV Marsilio Pio.^[3] Intentou converterse en arqueóloga, profesión que axiña abandonou para perseguir a súa paixón polo cinema.^[4] Asistiu ao recoñecido "Centro Sperimentale di Cinematografia" de Roma, inaugurado por Benito Mussolini antes da segunda guerra mundial. Estudou realización de documentais e obtivo o seu diploma coa curtametraxe Incontro notturno (1961).

Cavani foi recoñecida internacionalmente polo éxito do seu filme de 1974 O porteiro de noite.

Cavani vive en Roma.^[5] A súa localidade natal, Carpi, estableceu a Associazione Fondo Liliana Cavani, onde os seus filmes se conservan e están dispoñibles para consulta.^[5]

Filmografía

Directora

• 
  Francesco d'Assisi (1966) (telefilme)


• 
  Galileo (1968)


• 
  I cannibali (1970)


• 
  L'ospite (1972)


• 
  Milarepa (1973)


• 
  O porteiro de noite (1974)


• 
  Máis aló do ben e do mal (1977)


• 
  A pel (1981)


• 
  Oltre la porta (1982)


• 
  The Berlin Affair (1985)


• 
  Francesco (1989)


• 
  La traviata (1990) (telefilme)


• 
  Dove siete? Io sono qui (1993)


• 
  Cavalleria rusticana (1996) (telefilme)


• 
  Manon Lescaut (1998) (telefilme)


• 
  Ripley's Game (2002)


• 
  De Gasperi, l'uomo della speranza (2005) (telefilme)


• 
  Einstein (2008) (telefilme)


• 
  Mai per amore - Troppo amore (2012) (telefilme)


• 
  Francesco (2014) (telefilme)

Curtametraxes e cocumentais

• 1961 - Incontro di notte
  


• 1961 - La vita militare (documental)


• 1961 - Gente di teatro (documental)


• 1962 - L'uomo della burocrazia (documental)


• 1962 - Assalto al consumatore (documental)


• 1962 - La battaglia
  


• 1963/4 - Storia del Terzo Reich (documental)


• 1964 - Età di Stalin (documental)


• 1964/65 - La casa in Italia (documental)


• 1965 - Gesù mio fratello (documental)


• 1965 - Il giorno della pace (documental)


• 1965 - La donna nella Resistenza (documental)


• 1965 - Philippe Pètain. Processo a Vichy (documental)


• 2012 - Clarisse (documental)

Notas

Véxase tamén

Bibliografía

• Armstrong, Richard; Charity, Tom; Hughes, Lloyd; Winter, Jessica. The Rough Guide to Film, Rough Guides, 2007; ISBN 978-1-84353-408-2
  


• Bruneta, Gian Piero. The History of Italian Cinema: A Guide to Italian films from its origins to the twenty first century. Princeton University Press, 2011; ISBN 0-691-11989-9
  


• Bonadella, Peter. Italian Cinema: from the Neorealism to the present. Continuum New York, 1988; ISBN 0-8044-6061-2
  


• Marrone, Gaetana. The Gaze and the Labyrinth: the Cinema of Liliana Cavani. Princenton Paperbacks, 2000; ISBN 0-691-00873-6