Theodore Roosevelt, Jr.
26º Presidente dos Estados Unidos
Período	14 de setembro de 1901 – 4 de marzo de 1909
Antecesor	William McKinley
Sucesor	William Howard Taft
25º Vicepresidente dos Estados Unidos
Período	4 de marzo de 1901 14 de setembro de 1901
Antecesor	Garret Augustus Hobart
Sucesor	Charles Warren Fairbanks
33º Gobernador de Nova York
Período	1 de xaneiro de 1899 31 de decembro de 1900
Antecesor	Frank Swett Black
Sucesor	Benjamin Barker Odell, Jr.
Datos persoais
Nacemento	27 de outubro de 1858
	Nova York
Falecemento	6 de xaneiro de 1919
	Cove Neck, Nova York
Organización	Partido Republicano Partido Progresista
Pai	Theodore Roosevelt Sr.
Nai	Martha Bulloch Roosevelt
Cónxuxe	Alice Hathaway Lee (m. 1880–84; morte dela) Edith Kermit Carow (m. 1886–1919; morte del)
Fillos	Alice Lee Roosevelt Theodore Roosevelt III Kermit Roosevelt Ethel Carow Roosevelt Archibald Bulloch Roosevelt Quentin Roosevelt
Alma máter	Harvard College, Universidade de Columbia e Columbia Law School
Profesión	Político Autor Historiador Explorador Conservacionista
Relixión	Igrexa reformada neerlandensa
[ editar datos en Wikidata ]

Theodore Roosevelt Jr, tamén coñecido como Teddy Roosevelt, nado en Nova York o 27 de outubro de 1858 e finado en Sagamore Hill o 6 de xaneiro de 1919, foi presidente dos Estados Unidos de 1901 ata 1909.

Traxectoria |

Foi un político americano que vén dunha rica familia de colonos holandeses establecida en América desde o século XVII, entrou no partido republicano e converteuse no líder da tendencia imperialista.

Secretario agregado á Mariña (1897-98), dimitiu para encabezar un corpo de cabaleiros voluntarios, o "Rough Riders" que se destacarían contra os españois durante a guerra de Cuba. Feito un heroe popular, elixírino como Gobernador de Nova York (1899-1900) logo Vicepresidente dos Estados-Unidos (1900) e, a partir de setembro de 1901, sucedeu ao Presidente McKinley, que acababa de ser asasinado. Reelixido en 1904, permaneceu na presidencia durante oito anos (1901-09).

Campión dos dereitos "do pequeno home", contra o gran capitalismo, fixo máis eficaz a lexislación "anti-trusts" e interviu en favor dos obreiros nos conflitos sociais. Reforzou o goberno federal e aumentou a influencia do poder executivo a costa do lexislativo.

Nos asuntos exteriores, efectuou unha política activa e enérxica, afirmándoa, por unha referencia un tanto abusiva da doutrina de Monroe, o dereito dos Estados-Unidos a intervir en todos os asuntos latinoamericanos; logo de fomentar unha secesión en Colombia, obtivo da nova República de Panamá a concesión necesaria para construír unha canle e unha franxa de territorio de 15 quilómetros de ancho, para unir o mar Pacífico ao mar Caribe. A canle sería inaugurada en 1914. Rompendo así co longo illamento no que se atopaban os Estados-Unidos, interviu activamente na política mundial, proporcionou a súa mediación na guerra ruso-xaponesa, fíxose representar na conferencia de Alxeciras e erixiuse como o campión da arbitraxe internacional, o que lle valeu o Nobel da Paz (1906).

En desacordo co seu propio partido, Roosevelt, presentouse de novo á Presidencia en 1912 pero desta vez xa non foi elixido.

Aplicacións do imperialismo norteamericano |

Faciana de Roosevelt no Monte Rushmore

O Presidente Théodore Roosevelt en 1904 engadira á doutrina Monroe un "corolario" que xustificaba a política da gran bastonada (' ' big stick' ') pensando en aplicala respecto a América Latina.

O «corolario» da Doutrina Monroe;

« A incapacidade permanente e o comportamento errático e constante, dun Goberno, cuxa consecuencia sería a disolución xeneralizada dos vencellos que forma calquera sociedade civilizada, require, en América como en todas partes, a intervención dunha nación que posúe este carácter civilizado; o feito de que no marco do hemisferio occidental, os Estados Unidos se sintan responsables en virtude da adhesión á doutrina Monroe, pódeos obrigar, ata contra a súa vontade, en casos de incapacidade ou malos comportamentos obvios, a exercer o papel de xendarme ». (Fonte: presidente Théodore Roosevelt, o 6 de decembro de 1904.)

A emenda Platt posta en práctica en Cuba;

« "Estou tan enfadado contra esta pequena e infernal República de Cuba que me gustaría que fose borrada do mapa. Nós só queremos que eles (os cubanos) que se empoliquen ben, que sexan prósperos e felices, de xeito que non teñamos necesidade de intervir. E agora, que comezaron unha revolución completamente inxustificable e inútil, as cousas vanse converter en tan complicadas que nos veremos obrigados a intervir - o que convencerá inmediatamente a todos os idiotas sospeitosos en Sudamérica xa que iso é logo de todo, é o que queriamos. » (Fonte: presidente Théodore Roosevelt, 1906.)

O imperialismo norteamericano manifestouse durante estes anos en ben outros países. Tras o Presidente Roosevelt (1901-1909), William Howard Taft (1909-1913) inaugurou a diplomacia do dólar, máis directamente preocupada pola defensa dos intereses económicos.

Para os pequenos países de Centroamérica e o Caribe, a diferenza pasou un tanto inadvertida, ata 1933, foron numerosos os países que se converteron en protectorados financeiros norteamericanos. Así pois, en 1905, un Tratado asinado coa República Dominicana permitiu aos Estados Unidos tomar o control dos dereitos de aduana deste país ata 1941. Haití coñeceu a mesma situación entre 1915 e 1934. En 1920, o National City Bank xa controlaba as finanzas da facenda pública.

v c e Presidentes dos Estados Unidos de América 1789-97: George Washington 1797-1801: John Adams 1801-09: Thomas Jefferson 1809-17: James Madison 1817-25: James Monroe 1825-29: John Quincy Adams 1829-37: Andrew Jackson 1837-41: Martin Van Buren 1841-41: William Henry Harrison 1841-45: John Tyler 1845-49: James K Polk 1849-50: Zachary Taylor 1850-53: Millard Fillmore 1853-57: Franklin Pierce 1857-61: James Buchanan 1861-65: Abraham Lincoln 1865-69: Andrew Johnson 1869-77: Ulysses S. Grant 1877-81: Rutherford B. Hayes 1881-81: James A. Garfield 1881-85: Chester Arthur 1885-89: Grover Cleveland 1889-93: Benjamin Harrison 1893-97: Grover Cleveland 1897-1901: William McKinley 1901-09: Theodore Roosevelt 1909-13: William H. Taft 1913-21: Thomas W. Wilson 1921-23: Warren G. Harding 1923-29: Calvin Coolidge 1929-33: Herbert Hoover 1933-45: Franklin D. Roosevelt 1945-53: Harry Truman 1953-61: Dwight D. Eisenhower 1961-63: John F. Kennedy 1963-69: Lyndon B. Johnson 1969-74: Richard Nixon 1974-77: Gerald Ford 1977-81: Jimmy Carter 1981-89: Ronald Reagan 1989-93: George H. W. Bush 1993-2001: Bill Clinton 2001-09: George W. Bush 2009-16: Barack Obama 2016-: Donald Trump