Skip to main content

Сяргей Міхайлавіч Эйзенштэйн Змест Продкі | Біяграфія | Смерць | Сям'я | Знешнасць | Творчасць | Прэміі і ўзнагароды | Бібліяграфія | Эйзенштэйн пра Беларусь | Зноскі Літаратура | Спасылкі | НавігацыяДагледжаная версіяправерана2 зменыДагледжаная версіяправерана2 зменыnm0001178Sergey Eisensteindata.bnf.frSergey Mikhaylovich EisensteinЭйзенштейн Сергей МихайловичАрхіваванаГлава 3. Становление Советского киноискусства (1921—1925)АрхіваванаСублимация как формообразование. (Заметки об одной неопубликованной статье Сергея Эйзенштейна)АрхіваванаThe Literary Encyclopedia «Sergei Eisenstein»Ronald Bergen «Sergei Eisenstein: A Life in Conflict»Текст группового обращения «Братья евреи всего мира!» в газете «Правда» от 25 августа 1941 г. за подписью С. М. ЭйзенштейнаБеседа Н. И. Нусиновой с А. Н. Кольцатым 22.II.1994, Лос-АнджелесВладимир Забродин «Эйзенштейн: кино, власть, женщины»Сяргей ЭйзенштэйнБібліятэка кінамастацтваў Сяргей ЭйзенштэйнаСяргей ЭйзенштэйнNNDBAllMovieAlloCinéAlloCinéInternet Movie DatabaseКиноПоискRKDartistsFind a GraveGran catalanaБольшая российскаяBritannica (анлайн)a11371377XX472147411901623d31196771001102665118529684ITICCUCFIV116780000 0001 2133 987Xn7900656200438748jn1999021019135059939000331156000074163RUNLRAUTH7773851RUNLRAUTH7773850068464568n97020490365401843565241702684937256609269500137065

АсобыНарадзіліся 22 студзеняНарадзіліся ў 1898 годзеНарадзіліся ў РызеПамерлі 11 лютагаПамерлі ў 1948 годзеПамерлі ў МасквеПахаваныя на Новадзявочых могілкахВыпускнікі Санкт-Пецярбургскага архітэктурна-будаўнічага ўніверсітэтаВыкладчыкі УДІКаКавалеры ордэна ЛенінаКінарэжысёры СССР


Рыга11 лютага1948Масквакінарэжысёр1939кінематографуСтачкаБраняносец „Пацёмкін“1925Кастрычнік1927Аляксандр Неўскі1938Іван Грозны1944Мінск










(function()var node=document.getElementById("mw-dismissablenotice-anonplace");if(node)node.outerHTML="u003Cdiv class="mw-dismissable-notice"u003Eu003Cdiv class="mw-dismissable-notice-close"u003E[u003Ca tabindex="0" role="button"u003Eне паказвацьu003C/au003E]u003C/divu003Eu003Cdiv class="mw-dismissable-notice-body"u003Eu003Cdiv id="localNotice" lang="be" dir="ltr"u003Eu003Ccenteru003Eu003Cspan class="plainlinks"u003EСачыце за Беларускай Вікіпедыяй на u003Ca href="https://www.facebook.com/be.wikipedia" rel="nofollow"u003Eu003Cimg alt="Facebook icon.svg" src="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1b/Facebook_icon.svg/14px-Facebook_icon.svg.png" decoding="async" width="14" height="14" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1b/Facebook_icon.svg/21px-Facebook_icon.svg.png 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1b/Facebook_icon.svg/28px-Facebook_icon.svg.png 2x" data-file-width="256" data-file-height="256" /u003Eu003C/au003E u003Cbu003Eu003Ca rel="nofollow" class="external text" href="https://www.facebook.com/be.wikipedia"u003EFacebooku003C/au003Eu003C/bu003E, u003Ca href="http://twitter.com/#!/be_wikipedia" rel="nofollow"u003Eu003Cimg alt="Twitter.svg" src="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/db/Twitter.svg/14px-Twitter.svg.png" decoding="async" width="14" height="14" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/db/Twitter.svg/21px-Twitter.svg.png 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/d/db/Twitter.svg/28px-Twitter.svg.png 2x" data-file-width="256" data-file-height="256" /u003Eu003C/au003E u003Cbu003Eu003Ca rel="nofollow" class="external text" href="http://twitter.com/#!/be_wikipedia"u003ETwitteru003C/au003Eu003C/bu003E, u003Ca href="https://www.instagram.com/be.wikipedia/" rel="nofollow"u003Eu003Cimg alt="Instagram.svg" src="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/96/Instagram.svg/14px-Instagram.svg.png" decoding="async" width="14" height="14" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/96/Instagram.svg/21px-Instagram.svg.png 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/9/96/Instagram.svg/28px-Instagram.svg.png 2x" data-file-width="512" data-file-height="512" /u003Eu003C/au003E u003Cbu003Eu003Ca rel="nofollow" class="external text" href="https://www.instagram.com/be.wikipedia/"u003EInstagramu003C/au003Eu003C/bu003E і u003Ca href="http://vk.com/be.wikipedia" rel="nofollow"u003Eu003Cimg alt="V Kontakte Russian V.png" src="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/47/V_Kontakte_Russian_V.png/14px-V_Kontakte_Russian_V.png" decoding="async" width="14" height="14" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/47/V_Kontakte_Russian_V.png/21px-V_Kontakte_Russian_V.png 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/4/47/V_Kontakte_Russian_V.png/28px-V_Kontakte_Russian_V.png 2x" data-file-width="415" data-file-height="415" /u003Eu003C/au003E u003Cbu003Eu003Ca rel="nofollow" class="external text" href="http://vk.com/be.wikipedia"u003EУ Кантакцеu003C/au003Eu003C/bu003Eu003C/spanu003E! u003Cbr /u003EТаксама ёсць старонка u003Ca rel="nofollow" class="external text" href="https://www.facebook.com/groups/1645396869043051/"u003EWikimedia Community User Group Belarusu003C/au003E на u003Ca href="/wiki/Wikimedia_Community_User_Group_Belarus" title="Wikimedia Community User Group Belarus"u003Eu003Cimg alt="Facebook icon.svg" src="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1b/Facebook_icon.svg/14px-Facebook_icon.svg.png" decoding="async" width="14" height="14" srcset="//upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1b/Facebook_icon.svg/21px-Facebook_icon.svg.png 1.5x, //upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/thumb/1/1b/Facebook_icon.svg/28px-Facebook_icon.svg.png 2x" data-file-width="256" data-file-height="256" /u003Eu003C/au003E u003Cbu003Eu003Ca rel="nofollow" class="external text" href="https://www.facebook.com/groups/1645396869043051/"u003EFacebooku003C/au003Eu003C/bu003Eu003C/centeru003Enu003C/divu003Eu003C/divu003Eu003C/divu003E";());




Сяргей Міхайлавіч Эйзенштэйн




З пляцоўкі Вікіпедыя









Jump to navigation
Jump to search


































Сергей Эйзенштэйн
Sergei Eisenstein 03.jpg
Эйзенштэйн у 1930-я гады
Імя пры нараджэнні:
Сяргей Міхайлавіч Эйзенштэйн
Дата нараджэння:
22 студзеня 1898(1898-01-22)[1][2]
Месца нараджэння:
  • Рыга, Ліфляндская губерня, Расійская імперыя[3]
Дата смерці:
11 лютага 1948(1948-02-11)[4][3][…](50 гадоў)
Месца смерці:
  • Масква, РСФСР, СССР[3]
Месца пахавання:
  • Новадзявочыя могілкі
Грамадзянства:
Flag of Russia.svg Расійская імперыя→
Сцяг СССР
Бацька:
Міхаіл Эйзенштэйн[d]
Жонка:
Вера Алташава[d]
Адукацыя:
  • Санкт-Пецярбургскі дзяржаўны архітэктурна-будаўнічы ўніверсітэт
Месца працы:
  • Усерасійскі дзяржаўны ўніверсітэт кінематаграфіі імя С. А. Герасімава
Прафесія:
кінарэжысёр, вынаходнік, мантажор, сцэнарыст, настаўнік
Кар'ера:
1924—1945
Кірунак:
сацыялістычны рэалізм
Узнагароды:
Ордэн Леніна

IMDb:
nm0001178
Commons-logo.svg Сергей Эйзенштэйн на ВікіСховішчы

Сярге́й Міха́йлавіч Эйзенштэ́йн (22 студзеня 1898, Рыга — 11 лютага 1948, Масква) — савецкі кінарэжысёр, таксама зрабіў унёсак і ў тэатральнае савецкае жыццё. Доктар мастацтвазнаўства (1939 год), аўтар фундаментальных прац па тэорыі кінематографу. Знакаміты дзякуючы фільмам «Стачка» (1925), «Браняносец „Пацёмкін“» (1925), «Кастрычнік» (1927), і асабліва «Аляксандр Неўскі» (1938) і «Іван Грозны» (1944).




Змест





  • 1 Продкі


  • 2 Біяграфія

    • 2.1 Паслярэвалюцыйныя гады


    • 2.2 З тэатра ў кіно


    • 2.3 Камандзіроўка за мяжу


    • 2.4 Бежын луг


    • 2.5 Аляксандр Неўскі


    • 2.6 Іван Грозны


    • 2.7 Гады Вялікай Айчыннай вайны



  • 3 Смерць


  • 4 Сям'я


  • 5 Знешнасць


  • 6 Творчасць


  • 7 Прэміі і ўзнагароды


  • 8 Бібліяграфія


  • 9 Эйзенштэйн пра Беларусь


  • 10 Зноскі


  • 11 Літаратура


  • 12 Спасылкі




Продкі |


Дзед Сяргея Эйзенштэйна па матчынай лініі, Іван Іванавіч Канецкі, нарадзіўся ў горадзе Ціхвін. Паводле расказаў, прыйшоў у Пецярбург пешшу. Там ўступіў у падрады, ажаніўся з купецкай дачкой і адкрыў справу — «Неўскае баржнае параходства». Пасля смерці Івана Канецкага справу яго прыняла жонка, Іраіда Мацвееўна. Канецкага пахавалі ў Аляксандра-Неўскай лаўры. Іраіда жыла ў кватэры на Стара-Неўскім праспекце з дачкой, Юліяй Іванаўнай, якую выдалі замуж за інжынера, Міхаіла Восіпавіча Эйзенштэйна[6]. Пасля ён стаў рыжскім гарадскім архітэктарам і даслужыўся да чыну сапраўднага стацкага саветніка, што давала права нашчадкавага дваранства для дзяцей[7]. Іраіда Канецкая памерла ад інсульту на дзядзінцы храма, молячыся перад надваротным абразом[8]. Міхаіл Эйзенштэйн памёр у Берліне, але быў пахаваны на рускай могілках[7].



Біяграфія |


Сяргей Эйзенштэйн нарадзіўся ў Рызе 10 (22) студзеня 1898 года ў заможнай[6] сям'і гарадскога архітэктара Міхаіла Восіпавіча Эйзенштэйна[7]. Быў ахрышчаны 2 (15) лютага ў Кафедральным саборы. Яго хроснай маці была бабуля, купчыха першай гільдыі, Іраіда Канецкая[6].


Дзякуючы пасагу маці, Юліі Іванаўны, сям'я жыла заможна, мела прыслугу і прымала ў сябе найбуйнейшых чыноўнікаў горада. Нягледзячы на багацце, С. Эйзенштэйн апісваў сваё дзяцінства як «час смутку»[7]. Бацькі любілі Сяргея, але быўшы занятыя сабой, не аддавалі яму належнай увагі[9]. У 1907 годзе, падчас Першай рускай рэвалюцыі, сям'я з'ехала ў Парыж[8]. Па прыездзе назад у тым жа годзе Сяргей паступіў у рыжскае рэальнае вучылішча[8][9]. Акрамя асноўнай адукацыі ён атрымліваў урокі гульні на раялі[9] і верхавой язды[10]. Вучыў тры мовы: англійскую, нямецкую і французскую; спасцігаў мастацтва фатаграфіі[11], захапляўся маляваннем коміксаў[12] і карыкатур. На Вялікдзень і Каляды Сяргей ездзіў да бабулі ў Санкт-Пецярбург[10].
26 красавіка (9 мая) 1912 года адбыўся развод бацькоў Сяргея. Хлопчык застаўся жыць з бацькам, а маці, забраўшы пасаг, з'ехала жыць у Пецярбург. Цяпер наведваць яе ён мог толькі на Вялікдзень і Каляды. Яна размяшчалася ў кватэры на Таўрычаскай вуліцы і жыла за кошт гульняў на біржы[13]. Эйзенштэйн рос паслухмяным і выхаваным «пай-хлопчыкам». У лістах да маці ён падпісваўся як «Каток» або «Твой Каток»[11]. Як казаў сам Эйзенштэйн, ён адносіўся да яе з «аберажлівай сыноўяй прыхільнасцю»[6]. Дзіцём Сяргей стараўся арыентавацца на бацьку: напрыклад, не пачаў курыць, таму што бацька не курыў[7]. Той у сваю чаргу рыхтаваў сына да будучыні архітэктара[7][14].


У 1915 Эйзенштэйн скончыў рэальнае вучылішча і паступіў у Петраградскі інстытут грамадзянскіх інжынераў[15].



Паслярэвалюцыйныя гады |


Пасля Кастрычніцкай рэвалюцыі Эйзенштэйн стаў бедны і аказаўся адрэзаны ад роднага горада, багатых бацькоў і сваякоў. Ён сур'ёзна захапіўся мастацтвам, у прыватнасці архітэктурай тэатра. У Інстытуце грамадзянскіх інжынераў арганізавалі штаб міліцыі, куды запісаўся і Эйзенштэйн. Вясной 1918 года ён быў прызваны на ваенную службу і залічаны ў школу прапаршчыкаў інжынерных войскаў. Восенню разам са сваім атрадам стаяў пад Красным сялом на Маскоўскай шашы, чакаючы наступу на Петраград казакоў і «Дзікай дывізіі». Наступу не адбылосяШкловский}.


Пасля расфарміравання школы прапаршчыкаў Эйзенштэйн 18 сакавіка 1918 года ўступае ў Чырвоную Армію[16], і з 20 верасня таго ж года па жнівень 1920 года ў складзе 6 дзейснай арміі раз'язджае і жыве ў агітцягніках па паўночным усходзе Расіі[17][18]. У Вожаге, куды спачатку быў прызначаны Эйзенштэйн, у яго завязваецца так званы «белы раман» з Марыяй Паўлаўнай Пушкінай — балярынай, якую адправіла ў той пасёлак у сувязі з яе захворваннем цынгой фактычная жонка Максіма Горкага, Марыя Андрэева. Пушкіна далучылася да эшалону арміі[17], але пазней аддзялілася[19].
Амаль два гады раз'язджаючы з эшалонам, Эйзенштэйн пабываў таксама ў Холме, Вялікіх Луках, Полацку, Смаленску, Мінску, а таксама ў Віцебску праездам. З сабой ён вазіў вельмі шмат кніг. За гэты час ён вёў найпадрабязныя дзённікі, дзе запісваў свае вандроўкі, разважанні пра мастацтва і тэатры ў прыватнасці[19]. Разам з тым ён працаваў мастаком-дэкаратарам у тэатральных калектывах Чырвонай Арміі[20].



З тэатра ў кіно |


У 1920 годзе, падчас савецка-польскай вайны, будучы на Мінскім фронце, Эйзенштэйн пазнаёміўся з выкладчыкам японскай мовы. Новая мова спадабаўся яму, і ён з галавой акунуўся ў яе вывучэнне[20]. Пасля падпісання мірнай дамовы з Польшчай Эйзенштэйн паехаў у Маскву з намерам паступіць у Акадэмію генеральнага штаба і стаць перакладчыкам. У горадзе ён пасяліўся ў адным пакоі з Максімам Штраўхам[21], яго даўнім сябрам, з якім ён быў знаёмы яшчэ з шасцігадовага ўзросту[20], і пасля пражыў у ім шмат гадоў. Неўзабаве Эйзенштэйн кінуў вывучэнне японскай і уладкаваўся на працу ў якасці мастака-дэкаратара ў трупу Першага працоўнага тэатра Пралеткульта. Тады, як і многія, ён стаў прыхільнікам ідэй разбурэння старога мастацтва. У прыватнасці ён стараўся «рэвалюцыянізаваць» тэатр[21].


У 1921 годзе Эйзенштэйн паступіў у Дзяржаўныя вышэйшыя рэжысёрскія майстэрні (ДВЫРМ), узначаленыя Усеваладам Меерхольдам, але працягваў працаваць у Пралеткульце. Так, малады дэкаратар працаваў над пастаноўкай Валянціна Смышляева «Мексіканец» па навэле Джэка Лондана. Паводле ўспамінаў Штраўха, Эйзенштэйн «хутка адціснуў» Смышляева і «фактычна стаў рэжысёрам»[21]. Пасля Эйзенштэйн працаваў яшчэ над некалькімі пастаноўкамі, сярод якіх свабодная інтэрпрэтацыя п'есы Аляксандра Астроўскага «На ўсякага мудраца даволі прастаты». У 1923 годзе гэтую класічную камедыю ён ператварыў ў так званы «мантаж атракцыёнаў». Гэта паняцце было прыдумана самім Эйзенштэйнам і растлумачана ў яго аднайменным артыкуле, апублікаванай у часопісе «ЛЕФ». Атракцыёнам называецца ўсё, што здольна здрадзіць гледача моцнаму «пачуццёваму ўздзеянні»; а «мантаж» у дадзеным выпадку — гэта сучлянення розных элементаў — «атракцыёнаў», выбраных адвольна, але падначаленых толькі развіццю тэмы твора. У «мудрацоў» ад арыгінала засталіся толькі імёны аўтара і герояў, усё астатняе было ператворана ў мантаж атракцыёнаў: сцэна стала цыркавым манежам; над галовамі гледачоў быў нацягнуты трос, на якім танцавалі акцёры і гэтак далей[22]. Сярод тых атракцыёнаў была і невялікая кінаустаўка пад назвай «Дзённік Глумава» — першы кінематаграфічны вопыт Эйзенштэйна[23].


Свой шлях у кіно Эйзенштэйн пачаў з перамантажа фільма Фрыца Ланга «Доктар Мабузе, гулец». У эпоху нямога кінематографа такая практыка была натуральнай для кінакарцін, прададзеных у пракат за мяжу. У СССР перамантаваная стужка Ланга выйшла пад назвай «Пазалочаная гнілата»[24]. Затым пры ўдзеле Пралеткульта Эйзенштэйн задумаў цыкл з васьмі фільмаў, азагалоўлены «Да дыктатуры». Здымкі рэжысёр пачаў адразу з пятай карціны пад назвай «Стачка»[25], якая выйшла на экраны 28 красавіка 1925 года[26]. Карціна змяшчала разнастайныя наватарскія элементы (у прыватнасці незвычайныя ракурсы і кінаметафары) і атрымала неадназначныя водгукі як ад прэсы, так і ад гледачоў. Яе называлі рэвалюцыйнай і наватарскай, але ў той жа час крытыкавалі за ўскладненасць кінамовы[25].


Пасля разрыву сувязяў з Пралеткульта Эйзенштэйн некаторы час працаваў з ленінградскім «Сеўзапкіно» над экранізацыяй некалькіх рамантычных навэл, але праект так і застаўся на стадыі сцэнарыя. Пасля гэтага рэжысёр зноў звярнуўся да некалі задуманага цыклу фільмаў пра рэвалюцыйную барацьбу. Праект атрымаў новую назву — «Ад падполля да дыктатуры» — і павінен быў складацца з сямі частак: 1) «Жэнева — Расія», 2) «Падполле», 3) «1 мая», 4) «1905», 5) «Стачка», 6) «Турмы, бунты, уцёкі», 7) «Кастрычнік». «Стачка» была прынятая ўрадам добразычліва, і яно даручыў рэжысёру здымкі «1905». Сцэнар фільма быў напісаны сумесна Эйзенштэйнам і Нінай Агаджанавай-Шутко[27] і уключаў у сябе розныя падзеі 1905 года ў Расійскай Імперыі, уключаючы забастоўкі, руска-японскую вайну, армяна-татарскую разню і гэтак далей. Але абставіны, сярод якіх і недахоп часу, вымусілі рэжысёра абмежавацца толькі выявай бунту на караблі тыпу браняносец «Князь Пацёмкін-Таўрычны»[28]. У выніку фільм выйшаў 24 снежня 1925 года пад назвай «Браняносец „Пацёмкін“» і меў вялікі поспех як у СССР[27], так і за мяжой[29]. Карціна аказала моцны ўплыў на кінематаграфію тых гадоў[30] і ўжо пазней была названая «лепшым фільмам усіх часоў і народаў»[27].



Камандзіроўка за мяжу |


У кастрычніку 1928 года Эйзенштэйн разам са сваёй здымачнай групай, куды ўваходзілі Рыгор Аляксандраў і аператар Эдуард Тысэ, адправіўся ў падарожжа за мяжу з мэтай вывучэння заходняга вопыту. Гэта была афіцыйная паездка, мэтай якой было даць магчымасць Эйзенштэйну і яго здымачнай групе больш даведацца аб гукавым кіно, а таксама асабіста прадставіць капіталістычнаму захаду вядомых савецкіх артыстаў. Наступныя 2 гады Эйзенштэйн шмат падарожнічаў і выступаў па берлінскім радыё, чытаў лекцыі ў Гамбургу, Берліне, Лондане і Кембрыджскім універсітэце, Антвэрпэне, Амстэрдаме, зрабіў даклад «Інтэлектуальны мантаж» у Брусэльскім універсітэце. У Швейцарыі ў 1929 годзе Эйзенштэйн выступаў у якасці кансультанта адукацыйнага дакументальнага фільма аб абортах, рэжысёрам якога быў Эдуард Тысэ. Фільм выйшаў пад назвай «Frauennot — Frauenglück» («Гора і радасць жанчыны»).
У 1930 годзе ён заключыў кантракт з кінакампаніяй Paramount Pictures на экранізацыю рамана Тэадора Драйзера «Амерыканская трагедыя». Разам з Айвар Мантэгю і Рыгорам Аляксандравым пры садзейнічанні Драйзера пачаў працу над сцэнарыям. Праз месяц Paramount адмовілася ад яго сцэнарыя.
З дапамогай пісьменніка Эптона Сінклера Эйзенштэйн прыступіў да здымак фільма «Жыве Мексіка!». Аднак пасля таго, як было знята 75 тысяч метраў, Сталін накіраваў яму тэлеграму з прапановай вярнуцца ў СССР.
Пасля вяртання ў 1932 годзе Эйзенштэйн заняўся навуковай і педагагічнай дзейнасцю, стаў загадчыкам кафедры рэжысуры Дзяржаўнага інстытута кінематаграфіі, ў 1935 годзе атрымаў званне заслужанага дзеяча мастацтваў РСФСР. Эйзенштэйн пісаў артыкулы, склаў праект праграмы па тэорыі і практыцы рэжысуры, на аснове прачытаных лекцый пачаў збіраць кнігу «Рэжысура».



Бежын луг |


Вясной 1935 года Эйзенштэйн пачаў працаваць над сцэнарыям «Бежын луг». Сцэнарый да фільма быў напісаны драматургам, былым чэкістам, Аляксандрам Георгіевічам Ржашэўскім. Сюжэтам фільма была калектывізацыя сельскай гаспадаркі, якая спалучае вясёлкавыя і трагічныя фарбы і бароніць гісторыю Паўліка Марозава.
Першы варыянт фільма ў адсутнасць самога Эйзенштэйна (які быў хворы) быў падвергнуты рэзкай крытыцы. Эйзенштэйн быў вымушаны перапрацаваць фільм, ён перапісаў сцэнарый, замяніў некалькіх актораў і замест сцэны разгрому царквы («ператварэння ў клуб»), якая выклікала найбольшую крытыку, ён увёў дынамічную сцэну барацьбы з пажарам. Тым не менш, у 1937 годзе па ідэалагічных меркаваннях загадам па Галоўнаму ўпраўленню кінематаграфіі праца была спыненая. Здымка была прыпыненая пасля прагляду ў чарнавым мантажы ў Галоўным Упраўленні кінематаграфіі, а зняты матэрыял быў забракаваны. Паводле слоў Эйзенштэйна, да завяршэння двухгадовых здымак яму тады не хапала 11 дзён. У якасці рэпрэсіўнай меры рэжысёр быў адлучаны ад выкладчыцкай дзейнасці (адноўлены пасля здымак фільма «Аляксандр Неўскі»), а сам фільм змыты[31]. Ад фільма засталіся абрэзкі плёнкі, чарнавікі, фатаграфіі і планы, з якіх пазней быў складзены фотафільм.



Аляксандр Неўскі |


У 1938 годзе Эйзенштэйн напісаў сцэнарый гісторыка-патрыятычнага фільма «Аляксандр Неўскі». За яго атрымаў навуковую ступень доктара мастацтвазнаўства (без абароны дысертацыі). На здымках фільма пачалося творчая садружнасць С. Эйзенштэйна з кампазітарам С. Пракоф'евым.



Іван Грозны |


У 1941—1945 гады рэжысёр здымаў фільм «Іван Грозны». Здымкі пачаліся ў Маскве, затым, пасля эвакуацыі студыі «Масфільм» ў 1942 годзе, былі працягнутыя ў Алма-Аце. Галоўную ролю адыграў Мікалай Чаркасаў. Першая серыя карціны выйшла на экраны ў пачатку 1945 года. За першую серыю ён атрымаў Сталінскую прэмію першай ступені, другая серыя была адпраўлена Сталіным на дапрацоўку (захавалася стэнаграма гутаркі Сталіна і Молатава з Эйзенштэйнам і Чаркасавым, дзе Эйзенштэйна крытыкуюць за адсутнасць паказу апрычніны як новага пласта феадалаў, на які абапіраўся Іван Грозны), ажыццявіць якую (Эйзенштэйн прызнаў крытыку справядлівай) перашкодзіла толькі толькі смерць рэжысёра. У пакінутым чарнавым варыянце гэтая серыя выйшла на экраны толькі ў 1958 годзе; здымкі трэцяй серыі, якая павінна была па думцы рэжысёра сімвалізаваць трыумф рускіх над Захадам, былі спыненыя таксама па прычыне смерці Эйзенштэйна (але захаваліся яе фрагменты, а таксама засталося шмат падрыхтоўчага матэрыялу).



Гады Вялікай Айчыннай вайны |


  • 3 ліпеня 1941 года выступіў па радыё для ЗША аб Айчыннай вайне савецкага народа ў праграме «To Brother Jews of All the World» (Да братоў яўрэяў усяго свету), у якой заклікаў англамоўных габрэяў да адзінства ў барацьбе з нацызмам[32].

  • 25 жніўня 1941 года ў газеце «Праўда» напісаў тэкст групавога звароту «Браты яўрэі ўсяго свету!»[33][34].

  • 7 жніўня уключаны ў склад рэдкалегіі па выпуску «Баявых кіназборнікаў».

  • Удзельнічаў у дзейнасці Яўрэйскага антыфашысцкага камітэта.

  • Прыняў удзел у здымках прапагандысцкага кароткаметражнага фільма на англійскай мове «To the Jews of the World» (Да яўрэяў свету).

  • 5 верасня 1944 года ўключаны ў склад Мастацкага савета пры Камітэце па справах кінематаграфіі.


Смерць |


Сяргей Эйзенштэйн памёр ад сардэчнага прыступу ў ноч з 10 на 11 лютага 1948 года, калі працаваў над артыкулам «Каляровае кіно». Перадапошні інфаркт здарыўся з ім падчас танца на вечары з актрысай В. П. Марэцкай. Пахаваны ў Маскве на Новадзявочых могілках (участак № 4).



Сям'я |


Жонка (з 1934 года) — журналістка і кінакрытык Пэрл Майсееўна Фогельман (літаратурны псеўданім — Пера Аташава; 18 лістапада 1900 — 23 верасня 1965), адзін з укладальнікаў пасмяротнага збору твораў С. М. Эйзенштэйна ў шасці тамах (1964—1971), захавальніца яго архіва[35][36]. Сярод іншага, ёю быў складзены альбом фільмаў «Савецкае кінамастацтва, 1919—1939».



Знешнасць |


Віктар Шклоўскі апісваў маладога Эйзенштэйна як «золатавалосую асобу з пяшчотным колерам твару, які бывае ў рудых людзей, з тонкімі бровамі і з вельмі прыгожымі рукамі». Аб дарослым рэжысёры ён пісаў: «Ён не стаў таўстуном. Быў па складанні падобны на японскага змагара з не вылучанымі моцнымі мускуламі, з вельмі шырокай грудной клеткай і з мяккімі рухамі»[11].


Дарослы Эйзенштэйн насіў вельмі шырокія штаны і часаў валасы назад, падкрэсліваючы вышыню ілба[11].



Творчасць |


У тэатральных пастаноўках «Мудрэц» (1923; паводле п'есы А. Астроўскага «На ўсякага мудраца хапае прастаты»), «Чуеш, Масква» (1923), «Процівагазы» (1924; абедзве паводле п'ес С. Траццякова) імкнуўся да збліжэння сцэнічнага мастацтва з цыркам і эстрадай.


3 1924 года ў кіно. У серыі гісторыка-рэвалюцыйных эпічных фільмаў «Стачка», «Браняносец „Пацёмкін“» (абодва 1925), «Кастрычнік» (1927, з Р. Аляксандравым) выявіліся наватарскія пошукі кінематаграфічнай мовы: адкрыццё новых магчымасцей мантажу, рытму, буйнога плана, ракурсу. Вялікі рэзананс атрымалі гістарычныя фільмы «Аляксандр Неўскі» (1938), «Іван Грозны» (1-я серыя 1945; 2-я серыя выйшла на экран у 1958. Тэорыю тыпажу рэалізаваў у фільме «Старое і новае» (1929) пра вясковае жыццё. Няскончаны фільм «Бежын луг» (1935—37) быў зняты з вытворчасці. У Мексіцы здымаў паэтыка-метафарычны фільм «Няхай жыве Мексіка!» (1931, не завершаны, зманціраваны ў 1979 Р. Аляксандравым).


Для стылю С. Эйзенштэйна характэрны метафарычнасць, экспрэсія, імкненне да сінтэзу выразных магчымасцей розных мастацтваў, сімвалічнай вобразнасці. У 1940 паставіў оперу «Валькірыя». Распрацаваны ім метад рэжысёрскага практыкуму заклаў асновы выкладання кінарэжысуры. Даследаваў фундаментальныя праблемы экраннага мастацтва: тэорыі «інтэлектуальнага кіно» (кіно як сродак сінтэзу мастацкіх вобразаў і інтэлектуальных паняццяў), «тыпажу» (непрафесійныя акцёры ў кіно), гуказрокавага кантрапункта (сінтэз пластыкі і музыкі ў фільме), колеравай драматургіі, пафасу як драматургічнай кульмінацыі фільма, «мантажу атракцыёнаў» (кіно як сродак псіхалагічнага ўздзеяння на гледача), а таксама ролю мізансцэны ў кінарэжысуры, магчымасці сінтэзу ў экранным вобразе. Вядомы як мастак-графік.



Прэміі і ўзнагароды |


  • Дзяржаўныя прэміі СССР (1941, 1946)

  • Залаты прыз Міжнароднага кінафестывалю ў Маскве (1979)


Бібліяграфія |


  • Избр. произв. Т. 1—6. М, 1964—71.


Эйзенштэйн пра Беларусь |


Эйзенштэйн — маме. Мінск, 4.8.1920, гатэль «Лівадыя»:



«Са Смаленска я не пісаў, бо і пісаць няма чаго было, і жыццё на працягу месяца ў вагоне асабліва жыццярадасным лістам не спрыяла. Тут жа — проста Еўропа. Зусім свабодна прадаюцца, напрыклад, лімоны (і толькі 350 р. штука!), бульбяная мука (200р.!), Рыс (1400 р.), міндаль, чарнасліў, грэцкія арэхі, цыкорый, шакалад (ад 600 р. („Дамашні“ — нямецка-польскі-ваенны — какава-мёд) да 4000 р. — сапраўдны Cailler!), эмаляваны посуд, падцяжкі, бялізна (ідэальная), булкі (200 р. штука) etс. Ёсць „кафэ“, сапраўдная сельтэрская з экстрактам (15 р. стакан). Сода ледзь ні ў кожнай краме (1000 р. фунт). Увогуле — усё, акрамя, акрамя — грошай. Але, відаць, будзе магчымасць добра падзарабіць (як спекулянт), хоць мой асноўны аклад вельмі малы — 3600 р. (Бо я не атрымліваю 100 % на набыццё строяў, як акцёры). Знаходжуся ў прафсаюзе работнікаў мастацтва, прафесія — мастак, спецыяльнасць — дэкаратар, майстар пастановак!…


Ехалі са Смаленска тыдзень. Тры дні стаялі ў знакамітым спаленым Барысаве. Усе станцыі па шляху (і вакзал Мінска) спалены поўнасцю, масты разбураныя — паўсюль часовыя. Сам Мінск, акрамя ўсіх апісаных „атракцыёнаў“, сам па сабе, — чароўны: чысценькі еўрапейскі гарадок, нават з „архітэктурай“, таксама новай — empire in Europe.»



Прыпіска на палях зялёным чарнілам: «Днём і ноччу электрычнасць! Еўропа! Ёсць нават ДМС (300р.) і „Mode Parisiennes Ete 1920“. (г.зн. „Парыжскія моды лета 1920“)»[37].



Зноскі




  1. ↑ Sergei Mikhailovich Eisenstein // RKDartists Праверана 9 кастрычніка 2017.
    <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17299517"></a>



  2. ↑ Sergey Eisenstein // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
    <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>



  3. ↑ 3,03,13,2 Эйзенштейн Сергей Михайлович // Большая советская энциклопедия: [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969. Праверана 27 лютага 2017.
    <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5061737"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q17378135"></a>



  4. ↑ data.bnf.fr: платформа адкрытых дадзеных — 2011. Праверана 10 кастрычніка 2015.
    <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q54837"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q19938912"></a>



  5. ↑ Sergey Mikhaylovich Eisenstein // Encyclopædia Britannica Праверана 9 кастрычніка 2017.
    <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q5375741"></a>



  6. ↑ 6,06,16,26,3 Шкловский, 1976, с. 6—8


  7. ↑ 7,07,17,27,37,47,5 Шкловский, 1976, с. 9—10


  8. ↑ 8,08,18,2 Шкловский, 1976, с. 12—14


  9. ↑ 9,09,19,2 Шкловский, 1976, с. 16—18


  10. ↑ 10,010,1 Шкловский, 1976, с. 19—21


  11. ↑ 11,011,111,211,3 Шкловский, 1976, с. 31—33


  12. ↑ Шкловский, 1976, Текст под иллюстрацией на четвёртой вклейке.


  13. ↑ Шкловский, 1976, с. 26—29


  14. ↑ Шкловский, 1976, с. 35


  15. ↑ Шкловский, 1976, с. 40—42


  16. ↑ Шкловский, 1976, с. 68


  17. ↑ 17,017,1 Шкловский, 1976, с. 59—61


  18. ↑ Эйзенштейн Сергей Михайлович (руск.) . Большая советская энциклопедия. Яндекс. Словари. Архівавана з першакрыніцы 16 жніўня 2012. Праверана 5 жніўня 2012.


  19. ↑ 19,019,1 Шкловский, 1976, с. 62—64


  20. ↑ 20,020,120,2 Садуль, 1982, с. 327—329


  21. ↑ 21,021,121,2 Садуль, 1982, с. 330—333


  22. ↑ Садуль, 1982, с. 334—336


  23. ↑ Шкловский, 1976, с. 78, 83


  24. ↑ Садуль, 1982, с. 337—338


  25. ↑ 25,025,1 Лебедев, Николай Глава 3. Становление Советского киноискусства (1921—1925) (руск.) . Очерки истории кино СССР. Немое кино: 1918—1934 годы. Библиотекарь. Ру. Архівавана з першакрыніцы 19 жніўня 2012. Праверана 7 жніўня 2012.


  26. ↑ Ямпольский, Михаил. Сублимация как формообразование. (Заметки об одной неопубликованной статье Сергея Эйзенштейна) (руск.) . Киноведческие записки (3 мая 1999). Архівавана з першакрыніцы 19 жніўня 2012. Праверана 9 жніўня 2012.


  27. ↑ 27,027,127,2 Садуль, 1982, с. 347—349


  28. ↑ Садуль, 1982, с. 352


  29. ↑ Садуль, 1982, с. 383


  30. ↑ Садуль, 1982, с. 388


  31. ↑
    Н. И. Клейман Эйзенштейн, «Бежин луг» (первый вариант), культурно-мифологические аспекты // Формула финала : сборник. — М.: Эйзенштейн-центр, 2004. — С. 126. — ISBN 5-901631-08-0.


  32. ↑ The Literary Encyclopedia «Sergei Eisenstein»


  33. ↑ Ronald Bergen «Sergei Eisenstein: A Life in Conflict»


  34. ↑ Текст группового обращения «Братья евреи всего мира!» в газете «Правда» от 25 августа 1941 г. за подписью С. М. Эйзенштейна


  35. ↑ Беседа Н. И. Нусиновой с А. Н. Кольцатым 22.II.1994, Лос-Анджелес


  36. ↑ Владимир Забродин «Эйзенштейн: кино, власть, женщины»: В семейной жизни, Сергей Эйзенштейн называл её Перл.


  37. ↑ http://minsk1067.livejournal.com/293630.html?thread=2338814



Літаратура |


  • Нячай В. Эйзенштэйн // БЭ ў 18 т. Т. 18. Кн. І. Мн., 2004.

  • Эйзенштейн в воспоминаниях современников. М., 1974.

  • Шкловский В. Эйзенштейн. 2 изд. М., 1976.

  • Юренев Р. Сергей Эйзенштейн: Замыслы. Фильмы. Метод. М., 1985.


Спасылкі |



  • Лагатып Вікісховішча На Вікісховішчы ёсць медыяфайлы па тэме Сяргей Міхайлавіч Эйзенштэйн


  • Сяргей Эйзенштэйн на сайце Internet Movie Database

  • Бібліятэка кінамастацтваў Сяргей Эйзенштэйна


  • Сяргей Эйзенштэйн на сайце часопіса «Сэанс»








Прагляд гэтага шаблона
  Тэматычныя сайты

NNDB · AllMovie · AlloCiné · AlloCiné · Internet Movie Database · КиноПоиск · RKDartists · Find a Grave
Слоўнікі і энцыклапедыі

Gran catalana · Большая российская · Britannica (анлайн)
Нарматыўны кантроль

BNC: a11371377 · BNE: XX4721474 · BNF: 11901623d · CONOR: 31196771 · EGAXA: 001102665 · GND: 118529684 · ICCU: ITICCUCFIV11678 · ISNI: 0000 0001 2133 987X · LCCN: n79006562 · NDL: 00438748 · NKC: jn19990210191 · NLA: 35059939 · NLR: 000331156, 000074163, RUNLRAUTH7773851, RUNLRAUTH7773850 · NTA: 068464568 · NUKAT: n97020490 · PTBNP: 36540 · LIBRIS: 184356, 52417 · SUDOC: 026849372 · VIAF: 56609269 · ULAN: 500137065



Узята з "https://be.wikipedia.org/w/index.php?title=Сяргей_Міхайлавіч_Эйзенштэйн&oldid=3081714"










Навігацыя


























(window.RLQ=window.RLQ||[]).push(function()mw.config.set("wgPageParseReport":"limitreport":"cputime":"1.528","walltime":"2.751","ppvisitednodes":"value":3642,"limit":1000000,"ppgeneratednodes":"value":0,"limit":1500000,"postexpandincludesize":"value":88163,"limit":2097152,"templateargumentsize":"value":9266,"limit":2097152,"expansiondepth":"value":14,"limit":40,"expensivefunctioncount":"value":28,"limit":500,"unstrip-depth":"value":0,"limit":20,"unstrip-size":"value":23844,"limit":5000000,"entityaccesscount":"value":27,"limit":400,"timingprofile":["100.00% 2633.014 1 -total"," 88.21% 2322.664 1 Шаблон:Кінематаграфіст"," 87.16% 2295.036 1 Шаблон:Картка"," 41.05% 1080.832 1 Шаблон:Wikidata/p20"," 18.08% 476.003 15 Шаблон:Wikidata"," 15.15% 399.007 1 Шаблон:Wikidata/p19"," 5.85% 154.074 1 Шаблон:Бібліяінфармацыя"," 3.22% 84.728 1 Шаблон:Wikidata/p570"," 3.14% 82.644 1 Шаблон:Wikidata/link"," 2.21% 58.236 1 Шаблон:Wikidata/p569"],"scribunto":"limitreport-timeusage":"value":"1.240","limit":"10.000","limitreport-memusage":"value":15273360,"limit":52428800,"limitreport-logs":"formatPlaceWithQualifiers(..., P19)nGet time boundaries for P569...nGet time boundaries for P569... Got 1 date claim(s)nTime boundaries for P569 are -2270246400000 and -2270160000001nCustom label provided for Q83552nv: «А. М. Прохоров»: have «I. O. Fa» matchnCustom label provided for Q83552nv: «А. М. Прохоров»: have «I. O. Fa» matchnformatPlaceWithQualifiers(..., P20)nGet time boundaries for P570...nGet time boundaries for P570... Got 1 date claim(s)nTime boundaries for P570 are -690768000000 and -690681600001nCustom label provided for Q83552nv: «А. М. Прохоров»: have «I. O. Fa» matchnformatPlaceWithQualifiers(..., P119)nGet time boundaries for P570...nGet time boundaries for P570... Got 1 date claim(s)nTime boundaries for P570 are -690768000000 and -690681600001nLoaded datatype wikibase-item of P21 from wikidata, consider passing datatype argument to formatProperty call or to Wikidata/confignLoaded datatype wikibase-item of P136 from wikidata, consider passing datatype argument to formatProperty call or to Wikidata/confignLoaded datatype external-id of P345 from wikidata, consider passing datatype argument to formatProperty call or to Wikidata/confign","cachereport":"origin":"mw1274","timestamp":"20190503094811","ttl":2592000,"transientcontent":false););"@context":"https://schema.org","@type":"Article","name":"u0421u044fu0440u0433u0435u0439 u041cu0456u0445u0430u0439u043bu0430u0432u0456u0447 u042du0439u0437u0435u043du0448u0442u044du0439u043d","url":"https://be.wikipedia.org/wiki/%D0%A1%D1%8F%D1%80%D0%B3%D0%B5%D0%B9_%D0%9C%D1%96%D1%85%D0%B0%D0%B9%D0%BB%D0%B0%D0%B2%D1%96%D1%87_%D0%AD%D0%B9%D0%B7%D0%B5%D0%BD%D1%88%D1%82%D1%8D%D0%B9%D0%BD","sameAs":"http://www.wikidata.org/entity/Q8003","mainEntity":"http://www.wikidata.org/entity/Q8003","author":"@type":"Organization","name":"Contributors to Wikimedia projects","publisher":"@type":"Organization","name":"Wikimedia Foundation, Inc.","logo":"@type":"ImageObject","url":"https://www.wikimedia.org/static/images/wmf-hor-googpub.png","datePublished":"2009-08-20T07:55:53Z","dateModified":"2018-01-22T06:27:53Z","image":"https://upload.wikimedia.org/wikipedia/commons/2/26/Sergei_Eisenstein_03.jpg"(window.RLQ=window.RLQ||[]).push(function()mw.config.set("wgBackendResponseTime":134,"wgHostname":"mw1270"););
-

Popular posts from this blog

Club Baloncesto Breogán Índice Historia | Pavillón | Nome | O Breogán na cultura popular | Xogadores | Adestradores | Presidentes | Palmarés | Historial | Líderes | Notas | Véxase tamén | Menú de navegacióncbbreogan.galCadroGuía oficial da ACB 2009-10, páxina 201Guía oficial ACB 1992, páxina 183. Editorial DB.É de 6.500 espectadores sentados axeitándose á última normativa"Estudiantes Junior, entre as mellores canteiras"o orixinalHemeroteca El Mundo Deportivo, 16 setembro de 1970, páxina 12Historia do BreogánAlfredo Pérez, o último canoneiroHistoria C.B. BreogánHemeroteca de El Mundo DeportivoJimmy Wright, norteamericano do Breogán deixará Lugo por ameazas de morteResultados de Breogán en 1986-87Resultados de Breogán en 1990-91Ficha de Velimir Perasović en acb.comResultados de Breogán en 1994-95Breogán arrasa al Barça. "El Mundo Deportivo", 27 de setembro de 1999, páxina 58CB Breogán - FC BarcelonaA FEB invita a participar nunha nova Liga EuropeaCharlie Bell na prensa estatalMáximos anotadores 2005Tempada 2005-06 : Tódolos Xogadores da Xornada""Non quero pensar nunha man negra, mais pregúntome que está a pasar""o orixinalRaúl López, orgulloso dos xogadores, presume da boa saúde económica do BreogánJulio González confirma que cesa como presidente del BreogánHomenaxe a Lisardo GómezA tempada do rexurdimento celesteEntrevista a Lisardo GómezEl COB dinamita el Pazo para forzar el quinto (69-73)Cafés Candelas, patrocinador del CB Breogán"Suso Lázare, novo presidente do Breogán"o orixinalCafés Candelas Breogán firma el mayor triunfo de la historiaEl Breogán realizará 17 homenajes por su cincuenta aniversario"O Breogán honra ao seu fundador e primeiro presidente"o orixinalMiguel Giao recibiu a homenaxe do PazoHomenaxe aos primeiros gladiadores celestesO home que nos amosa como ver o Breo co corazónTita Franco será homenaxeada polos #50anosdeBreoJulio Vila recibirá unha homenaxe in memoriam polos #50anosdeBreo"O Breogán homenaxeará aos seus aboados máis veteráns"Pechada ovación a «Capi» Sanmartín e Ricardo «Corazón de González»Homenaxe por décadas de informaciónPaco García volve ao Pazo con motivo do 50 aniversario"Resultados y clasificaciones""O Cafés Candelas Breogán, campión da Copa Princesa""O Cafés Candelas Breogán, equipo ACB"C.B. Breogán"Proxecto social"o orixinal"Centros asociados"o orixinalFicha en imdb.comMario Camus trata la recuperación del amor en 'La vieja música', su última película"Páxina web oficial""Club Baloncesto Breogán""C. B. Breogán S.A.D."eehttp://www.fegaba.com

Image
Barça LassaBAXI ManresaCafés Candelas BreogánDelteco GBCDivina Seguros JoventutHerbalife Gran CanariaIberostar TenerifeKirolbet BaskoniaMonbus ObradoiroMontakit FuenlabradaMoraBanc AndorraMovistar EstudiantesReal MadridSan Pablo BurgosTecnyconta ZaragozaUCAM MurciaUnicajaValencia Basket Club Baloncesto Breogán baloncestoLugoGalicia1966JuanJosé Ramón Varela Portasmáxima categoría1970competicións europeasLiga ACBPavillón MunicipalPazo dos DeportesJesús Lázareliga EBAClub Estudiantes1965Lugobaloncestosegunda divisiónJosé RamónJuan Varela-Portas y Pardo1966Celestino Fernández de la Vega196869primeira divisiónZaragozaprimeira divisiónReal MadridJoventutEstudiantes19701971máxima categoría estatal11 de outubro1970Palacio dos DeportesLugoTenerifeMadridReal MadridAlfredo PérezBreogán19711972TenerifeMadridvascocatalánAlfredo PérezespañolMadridLugoManresa La Casera19741975As...
Read more

Vilaño, A Laracha Índice Patrimonio | Lugares e parroquias | Véxase tamén | Menú de navegación43°14′52″N 8°36′03″O / 43.24775, -8.60070

Image
Parroquias da LarachaParroquias de Galicia baixo a advocación de Santiago o Maior coruñésLarachacomarca de BergantiñosIGE20131999castro de Montesclarospoboado castrexoidade de ferroromanización de Galiciamiliariopazo de Montesclarosséculo XIXAmboadeA AreosaA BarreiraBos AiresA BoticaAs Brañas da ViñaAs BrañasBusteloOs CanedosFerreirosAs FervenzasA Fonte da CanleO FormigueiroFornelosA FragaFragundeGravidoA LamelaMarfuloOs MeánsMontes ClarosA PanelaO PazoQuintánsRibelaSamiroO SeixoA TelleiraVilañoVilanovaA ViñaVista AlegreCabovilaño (San Román)Caión (Santa María do Socorro)Coiro (San Xián)Erboedo (Santa María)Golmar (San Bieito)Lemaio (Santa Mariña)Lendo (San Xián)Lestón (San Martiño)Montemaior (Santa María Madanela)Soandres (San Pedro)Soutullo (Santa María)Torás (Santa María)Vilaño (Santiago) Vilaño, A Laracha Na Galipedia, a Wi...
Read more

Cegueira Índice Epidemioloxía | Deficiencia visual | Tipos de cegueira | Principais causas de cegueira | Tratamento | Técnicas de adaptación e axudas | Vida dos cegos | Primeiros auxilios | Crenzas respecto das persoas cegas | Crenzas das persoas cegas | O neno deficiente visual | Aspectos psicolóxicos da cegueira | Notas | Véxase tamén | Menú de navegación54.054.154.436928256blindnessDicionario da Real Academia GalegaPortal das Palabras"International Standards: Visual Standards — Aspects and Ranges of Vision Loss with Emphasis on Population Surveys.""Visual impairment and blindness""Presentan un plan para previr a cegueira"o orixinalACCDV Associació Catalana de Cecs i Disminuïts Visuals - PMFTrachoma"Effect of gene therapy on visual function in Leber's congenital amaurosis"1844137110.1056/NEJMoa0802268Cans guía - os mellores amigos dos cegosArquivadoEscola de cans guía para cegos en Mortágua, PortugalArquivado"Tecnología para ciegos y deficientes visuales. Recopilación de recursos gratuitos en la Red""Colorino""‘COL.diesis’, escuchar los sonidos del color""COL.diesis: Transforming Colour into Melody and Implementing the Result in a Colour Sensor Device"o orixinal"Sistema de desarrollo de sinestesia color-sonido para invidentes utilizando un protocolo de audio""Enseñanza táctil - geometría y color. Juegos didácticos para niños ciegos y videntes""Sistema Constanz"L'ocupació laboral dels cecs a l'Estat espanyol està pràcticament equiparada a la de les persones amb visió, entrevista amb Pedro ZuritaONCE (Organización Nacional de Cegos de España)Prevención da cegueiraDescrición de deficiencias visuais (Disc@pnet)Braillín, un boneco atractivo para calquera neno, con ou sen discapacidade, que permite familiarizarse co sistema de escritura e lectura brailleAxudas Técnicas36838ID00897494007150-90057129528256DOID:1432HP:0000618D001766C10.597.751.941.162C97109C0155020

Image
OftalmoloxíaDiscapacidade sentidovistaNorteaméricaEuropaollopaíses en vías de desenvolvementopaíses desenvolvidos2014Organización Mundial da SaúdeGaliciaretinopatía diabéticaglaucomaresto visualagudeza visualcampo visualterapia xénicaretinavirus do arrefriado comúncanadestradoséculo XIXLouis Brailleteclado brailleescáneresrecoñecemento óptico de caractereslectores de pantallacorsinestesiafrauta doceamareloclarineteazultamboresvermellopianoverdeSistema Constanzsemáforocans guíaBrailletactosoftwaretactoeuroAvuiséculo XXUnión SoviéticaFranciaItaliaInglaterraNataciónatletismociclismojudoesquífútbol salamontañismoxadrezgoalballsociedademúsicosindixentesprofetassabiosoídotactomúsicarisatactooídolinguaxePiaget (function()var node=document.getElementById("mw-dismissablenotice-anonplace");if(node)node.outerHTML="u003Cdiv class="mw-dismissable-notice"u0...
Read more