David Hobbs
Carreira na Fórmula 1
Nacionalidade	Reino Unido
Anos en activo	4 (1967–1968, 1971, 1974)
Escudería(s)	BRM, Honda, McLaren
Grandes Premios disputados	6
Campionatos	0
Vitorias	0
Podios	0
Pole positions	0
Voltas rápidas	0
Primeiro GP	Gran Premio do Reino Unido de 1967
Derradeiro GP	Gran Premio de Italia de 1974

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1

David Wishart Hobbs,^[1], nado en Royal Leamington Spa o 9 de xuño de 1939,^[2] é un ex-piloto de automobilismo británico. Orixinalmente comentarista para a canle Speed, traballa como comentarista para NBC e NBC Sports Network. En 1969 Hobbs foi incluído na lista de pilotos graduados, un grupo de 27 pilotos que polos seus logros foron avaliados como os mellores do mundo.^[3]

Hobbs vive en Milwaukee (Wisconsin) coa súa esposa, Margaret, coa que ten dous fillos, Gregory e Guy. En 1986, Hobbs abriu un concesionario de automóbiles, David Hobbs Honda, en Glendale, Wisconsin, que segue a existir hoxe e no que se anuncia personalmente. O seu fillo máis novo, Guy, traballou para Speed ​​como un xornalista na súa cobertura deportiva. Hobbs foi contratado no Salón da Fama de América de Motorsports en 2009.^[4]

É o avó do piloto Andrew Hobbs.

Traxectoria |

Hobbs naceu poucos meses antes do estalido da segunda guerra mundial e ten unha vasta historia de experiencia de condución internacional de máis de 30 anos en todos os niveis de deportes a motor, incluídos os coches deportivos, coches de turismo, Indy cars, IMSA, Can-Am e Fórmula Un. Participou nas 500 Millas de Indianápolis e nas 24 Horas de Daytona. Fixo vinte saídas na carreira das 24 Horas de Le Mans, terminando no 8º lugar no primeiro intento de 1962, seguido dunha pole position e un mellor remate de terceiro (en 1969 e 1984) no seu haber.

Hobbs debía debutar pilotando para Tim Parnell Racing no Gran Premio de Francia de 1965 en Clermont-Ferrand, pero un grave accidente de estrada o mandou ao hospital por tres semanas.^[5]

En 1971, Hobbs gañou a L & M 5000 Continental Championship pilotando para Carl Hogan fóra de St. Louis, Missouri, nun McLaren M10B-Chevrolet. Gañou cinco das oito roldas dese ano en Laguna Seca, Seattle, Road América (Elkhart Lake), Edmonton e Lime Rock.^[6] Doce anos despois, lograría tamén o campionato de 1983 da Serie Trans-Am. Tamén fixo dúas saídas na NASCAR Winston Cup en 1976, incluíndo dúas voltas nas 500 Millas de Daytona de 1976^[7] e disputou unha carreira na International Race of Champions de 1979.

Outras aparicións |

Hobbs apareceu na película comica de 1983 Stroker Ace, interpretando un comentarista de televisión de carreiras. Tamén apareceu na película Cars 2, que estreouse en xuño de 2011, como o locutor "David Hobbscap", un Jaguar de 1963 da cidade natal de Hobbs en Inglaterra.

Rexistro de carreiras |

Resultados Completos na Fórmula Un |

(Chave) As carreiras en letra grosa indican pole position; as carreiras en cursiva indican volta rápida.

^‡ Indica que participou cun coche de F2.

Resultados completos nas 24 Horas de Le Mans |

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1962	Team Lotus Engineering	Frank Gardner	Lotus Elite Mk14	GT 1.3	286	8º	1º
1963	Lola Cars Ltd.	Richard Attwood	Lola Mk6 GT	P +3.0	151	Ret	Ret
1964	Standard Triumph	Rob Slotemaker	Triumph Spitfire	P +3.0	272	21st	3º
1965	Standard Triumph Ltd.	Rob Slotemaker	Triumph Spitfire	GT 1.3	71	Ret	Ret
1966	Maranello Concessionaires	Mike Salmon	Ferrari Dino 206S	P 2.0	14	Ret	Ret
1967	Lola Cars Ltd. Team Surtees	John Surtees	Lola T70 Mk.III	P +5.0	3	Ret	Ret
1968	J.W. Automotive Engineering Ltd.	Paul Hawkins	Ford GT40 Mk. I	S 5.0	107	Ret	Ret
1969	J.W. Automotive Engineering Ltd.	Mike Hailwood	Ford GT40 Mk. I	S 5.0	368	3º	2º
1970	J.W. Automotive Engineering Ltd.	Mike Hailwood	Porsche 917K	S 5.0	49	Ret	Ret
1971	Roger Penske Kirk F. White	Mark Donohue	Ferrari 512M/P	S 5.0		Ret	Ret
1972	Equipe Matra-Simca Shell	Jean-Pierre Jabouille	Matra-Simca MS660C	S 3.0	278	Ret	Ret
1979	Grand Touring Cars Ltd. Ford Concessionaires France	Vern Schuppan Jean-Pierre Jaussaud	Mirage M10	S +2.0	121	NC	NC
1981	EMKA Productions Limited	Eddie Jordan Steve O'Rourke	BMW M1 Gr.5	Gr.5	236	Ret	Ret
1982	John Fitzpatrick Racing	John Fitzpatrick	Porsche 935/78 Moby Dick	IMSA GTX	329	4º	1º
1983	John Fitzpatrick Racing	John Fitzpatrick Dieter Quester	Porsche 956	C	135	Ret	Ret
1984	Skoal Bandit Porsche Team	Philippe Streiff Sarel van der Merwe	Porsche 956B	C1	351	3º	3º
1985	John Fitzpatrick Racing	Jo Gartner Guy Edwards	Porsche 956B	C1	366	4º	4º
1987	Joest Racing	Sarel van der Merwe Chip Robinson	Porsche 962C	C1	4	Ret	Ret
1988	Blaupunkt Joest Racing	Didier Theys Franz Konrad	Porsche 962C	C1	380	5º	5º
1989	Richard Lloyd Racing	Steven Andskär Damon Hill	Porsche 962C GTi	C1	228	Ret	Ret

Resultados nas 500 Millas de Indianápolis |

Resultados completos na Bathurst 1000 |

Ano	Equipo	Co-Pilotos	Coche	Clase	Voltas	Pos.	Clase Pos.
1981	JPS Team BMW	Allan Grice	BMW 635 CSi	6 Cylinder & Rotary	113	7º	2º
1982	JPS Team BMW	Jim Richards	BMW 635 CSi	A	157	5º	5º

NASCAR |

(clave) (Grosa - Pole position outorgada polo tempo de cualificación. Italica - Pole position gañado por posicións de puntos ou tempo de práctica. * – Most laps led.)

Winston Cup Series |

Notas |

Véxase tamén |

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  David Hobbs

Ligazóns externas |

• SpeedTV bio


• David Hobbs Honda


• Stats from David Hobbs' IROC and NASCAR careers on racing-reference.info


• 
  David Hobbs – Test Driver Jaguar XJ13 – Building the Legend