Jalal-ud-Din Muhammad Akbar جلال الدین محمد اکبر, en urdú जलालुद्दीन मुहम्मद अकबर, en hindi transliteración hunteriana: Jalāl ud-Dīn Muḥammad Akbar
3º emperador do Imperio mogol
Reinado	11 de febreiro de 1556 27 de outubro de 1605[1][2]
Coroación	14 de febreiro de 1556[1]
Nacemento	14 de outubro de 1542 Umarkot, actual Paquistán
Falecemento	27 de outubro de 1605 (63 anos) Agra, Imperio mogol
Predecesor	Humayun
Rexente	Bairam Khan (1556–1561)
Sucesor	Jahangir
Cónxuxe/s	36 mulleres incluíndo Mariam-uz-Zamani[3]
Descendencia	Hassan Hussain Jahangir Murad Daniyal Aram Banu Begum Shakr-un-Nissa Begum Shahzadi Khanum
Casa real	Casa de Timur
Proxenitores	Humayun Hamida Banu Begum[4]
v c e

Jalal-ud-Din Mohammed Akbar ou Jellaladin Mahommed Akbar populamente coñecido como Akbar I (əkbər, literalmente "o grande"), nado o 14 de outubro de 1542 e finado en Agra o 27 de outubro de 1605^[5][6], foi o terceiro e maior dos emperadores mogois da India (de 1556 a 1605) e Emperador do Hindustán. Era descendente de Tamerlán; fillo do emperador Humayun, e neto do emperador mogol Zahiruddin Muhammad Babur, gobernante que fundou a dinastía mogol na India. Ao final do seu reinado, en 1605, o Imperio mogol cubría a maior parte da India setentrional e central. É apreciado por ter un punto de vista liberal en todas as súas crenzas e fe e, durante a súa época, a cultura e a arte chegaron ao cénit cando se compara cos seus predecesores, aínda que el era analfabeto.

Antecedentes |

Formaba parte da Dinastía Timúrida, é dicir descendente do Khan mongol Tamerlán. Trala morte do fundador da dinastía o Imperio foise reducindo en sucesivos enfrontamentos coas potencias veciñas ata o último enfrontamento cos uzbekos. Nesta época é cando un descendente de Tamerlán, Zahir al-Din Muhammad, máis coñecido como Babur, decide saír do centro de Afganistán, onde se refuxiaran os resto do imperio, e intervir nas disputas internas da India. En 1526 Babur derrotou ao último dos sultáns de Delhi, Ibrahim Lodi, na primeira Batalla de Panipat. Trala morte de Zahir al-Din Muhammad foi sucedido no trono polo seu fillo Humayun.

Carreira política |

Akbar era fillo do segundo emperador do Imperio Mogol da India Humayun e de Hamida Begun. O seu pai foi afastado do trono como consecuencia dunha serie de batallas co afgán Sher Shah Suri, quen case conquistou a totalidade do Imperio mogol establecendo a Dinastía Suri. Despois de máis de doce anos no exilio, recuperou o poder trala morte de Sher Shah Suri, porén morrería uns meses despois, en 1556, a causa dunha caída dende unha das escaleiras da súa biblioteca.

Akbar sucedeu ao seu pai en 1556, baixo a rexencia de Bairam Khan, ou Bahram Khan, un nobre turcomán, cuxa política enérxica de afastamento de pretendentes ao trono e dunha rigorosa disciplina militar asegurou a consolidación do imperio recentemente restaurado. O puntal desta estabilidade foi a vitoria fronte ás forzas do xeneral hindú Hemu na segunda batalla de Panipat, o 5 de novembro de 1556.

Así que finalmente a orde foi restabelecida no imperio, porén Akbar, tras unha serie de desacordos co rexente, aliouse ^[7] cunha facción da nobreza disidente e finalmente pediu a súa renuncia tomando o poder na súa man a través da proclamación de marzo de 1560.

Imperio mogol ao nacemento (verde) e á morte de Akbar (marrón

No momento no que Akbar asume o trono, só unha pequena parte do que antigamente constituía o Imperio mogol estaba aínda baixo o seu control e o soberano prometeuse a si mesmo que recuperaría todo o territorio. Expandiu o imperio incluíndo Malwa (1562), Guyarat (1572), Bengala (1574), Cabul (1581) e Kandesh (1601). Akbar instalou gobernadores nas provincias conquistadas que quedaron baixo a súa autoridade. En 1568 produciuse o famoso asedio de Chitor.

Os últimos anos da vida do emperador estiveron protagonizados polos seus fillos, dous deles morreran na súa xuventude e o terceiro, Salim, que co paso do tempo herdaría o trono co nome de Jahangir, rebelouse en varias ocasións contra seu pai.

Os seus restos mortais descansan nun mausoleo en Sikandra.

Reformas |

O Imperio mogol contaba cun importante problema, a diferenza relixiosa entre a marioría do pobo, hindú, e os gobernantes, musulmáns, crenzas relixiosas con grandes diferenzas, como por exemplo a consideración divina por parte dos hindús da vaca, ou o consumo de alcohol e porco por parte dos hindús. Akbar tentou a reconciliación entre as dúas relixións, potenciando a creación dunha nova relixión, a Din-i-Ilahi (Divina Fé), que incorporaba aspectos tanto do Islam como do Hinduísmo, mesmo de relixións minoritarias no subcontinente indio coma o xudaísmo ou o Xainismo. Neste sentido mesmo se puxo en contacto coas autoridades portuguesas de Goa para coñecer de primeira man as crenzas católicas. Estas medidas apoiounas con medidas lexislativas de carácter de xustiza social como o rechazo do imposto da Yizia, taxa que se aplicaba aos non musulmáns.

Entre o prolífico carácter reformista de Akbar destacan algunhas das reformas, pola súa innovación, éxito ou influencia na actualidade, por exemplo no eido puramente administrativo destacan o sistema de escritores que redactaban e enviaban informes regularmente dende todo o imperio ou a redución da presión fiscal sobre o campesiñado co incremento da zona de cultivo. En cuestións sociais os esforzos estiveron encamiñados á supresión do matrimonio entre nenos e o costume de incinerar ás viúvas xunto aos restos do seu marido. Tamén se procurou controlar o xogo e a prostitución e crear un sistema de pesas e medidas estándar para o imperio.

Legado |

Trala súa morte Akbar legou un gran imperio, que sacou da inestabilidade da época do seu pai para estabilizalo e amplialo, facendo gala de boas dotes administrativas e lexislativas. Porén este non sería polo que é recordado na maior parte dos casos senón pola súa capacidade para fomentar a tolerancia e unificar tantas relixións diferentes coma o islam, hinduísmo, zoroastrismo, xainismo ou xudaísmo. Nunha época na que por exemplo Europa se caracteriza pola persecución relixiosa e expulsión tanto de xudeus coma de musulmáns, e pola guerra intestina do cristianismo entre católicos e reformistas.

O imperio mogol sobreviviu a Akbar case douscentos anos, ata o sometemento ao imperio británico en 1803 e a abolición oficial trala revolta de 1857. Pasando das estábeis épocas dos sucesores de Akbar, Jahangir e Shah Jahan cuxo exemplo de esplendor é a construción do Taj Mahal durante o reinado deste último, á etapa de máxima extensión territorial de Aurangzeb que deu paso á progresiva decadencia que reduciu aos emperadores en simples reis de Delhi cando chegaron os británicos.

Na súa figura baséase a película hindú do ano 2008 Jodhaa Akbar, que relata unha suposta historia de amor entre o emperador Akbar, musulmán, e unha princesa hindú, Jodhaa^[8]. O feito da voda é un dato histórico, puido ser tanto un intento máis de reconciliación ou un matrimonio político para afianzar a súa posición.

Galería de imaxes |

• 
  

  

  
  

  
  

  Akbar de xove
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Akbar
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  O emperador Akbar montado en elefante.
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Porta do mausoleo de Akbar en Sikandra en 1795.
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Unha ilustración da corte do emperador Akbar
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Bandeira do imperio mogol
  

  
  

  
  


• 
  

  

  
  

  
  

  Moedas acuñadas polo emperador Akbar
  

  
  

  
  

Notas |

Véxase tamén |

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Akbar

Outros artigos |

• Tamerlán


• Imperio mogol


• Historia da India


• Islam


• Hinduísmo


• Cristianismo


• Xainismo


• Zoroastrismo


• Xudaísmo

Ligazóns externas |

• 
  indohistory.com (en inglés)
  


• 
  Akbar, Emperor of India by Richard von Garbe en Project Gutenberg (en inglés)
  


• 
  Biografía (en castelán)