Gran Premio de Australia de 1986 Índice Antecedentes | Resumo da carreira | Clasificación | Líderes por volta | Posicións logo da carreira | Notas | Véxase tamén | Menú de navegación"Australian classic – Adelaide, 1986""Ask Nigel: May 23""Heartbreak for Mansell in dramatic Adelaide finale""1986 Australian Grand Prix"o orixinal
Grandes Premios de Fórmula 1 de 1986Gran Premio de Australia de Fórmula 1
Fórmula 1circuíto urbanoAdelaidaGran Premio de Australia100 Miles Road RaceAustraliaGran Premio de Australia1986Nigel MansellNelson PiquetWilliamsHondaAlain ProstMcLarenpole positionAyrton SennaKeke RosbergGran Premio de Brasil de 2007Nigel MansellAlain ProstWilliamsNelson PiquetAyrton SennaJack Brabham19591960McLarenLotuspole positionLotuscircuíto de AdelaidaLigierPhilippe AlliotFerrariStefan JohanssonMartin BrundleTyrrellPhilippe StreiffJohnny DumfriesRenault1977Gran Premio do Brasil de 19891980Alan JonesPatrick TambayEquipo Haas LolaBerg AllenOsellaHuub RothengatterZakspeed1982Nelson PiquetKeke RosbergAlain Prost
Gran Premio de Australia de 1986
Saltar ata a navegación
Saltar á procura
| Detalles da carreira | ||
|---|---|---|
Carreira 16 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1986. | ||
 Trazado do circuíto de Adelaide. | ||
Data | 26 de outubro 1986 | |
Nome oficial | LI Foster's Australian Grand Prix | |
Localización | Circuíto urbano de Adelaida Adelaide, Australia do Sur, Australia | |
Percorrido | Circuíto urbano 3´780 km | |
Distancia | 82 voltas, 309´960 km | |
| Clima | Asollado | |
Pole position | ||
Piloto |  Nigel Mansell | Williams-Honda |
Tempo | 1:18.403 | |
Volta rápida | ||
Piloto |  Nelson Piquet | Williams-Honda |
Tempo | 1:20.787 na volta 82 | |
Podio | ||
| Primeiro |  Alain Prost | McLaren-TAG |
| Segundo | Nelson Piquet | Williams-Honda |
| Terceiro |  Stefan Johansson | Ferrari |
O Gran Premio de Australia de 1986 foi unha carreira de Fórmula 1 celebrada o 26 de outubro de 1986 nun circuíto urbano na cidade de Adelaida. Foi a 51º carreira na historia combinada do Gran Premio de Australia, que remontase ás 100 Miles Road Race de 1928 e a primeira que se celebrou nas rúas de Adelaida nunha presentación deseñada especificamente para o debut do Campionato do Mundo en Australia. O Gran Premio de Australia foi a décimo sexta e última carreira da tempada de 1986. A carreira disputouse sobre 82 voltas aos 3´780 quilómetros do circuíto para unha distancia total de carreira de 310 quilómetros.
A carreira decidiu unha pelexa a tres bandas polo campionato de pilotos. Os pilotos na pelexa polo título eran Nigel Mansell, Nelson Piquet, ambos dos cales corrían co equipo Williams - Honda, e Alain Prost co McLaren.
Mansell logrou a pole position, pero unha mala saída habilitou a seu compañeiro Piquet, a Ayrton Senna e Keke Rosberg para adiantalo e quedar cuarto a finais da primeira volta.
Logo dun par de voltas, o finlandés Keke Rosberg, no seu último Gran Premio, tomou o liderado de Piquet. Con todo, o finlandés retirouse cunha picada na volta 63, devolvendo o liderado de novo a Piquet e deixando a Mansell no terceiro lugar, o que sería suficiente para que o inglés lograra o campionato. Unha volta máis tarde, a carreira de Mansell terminou cando o seu pneumático traseiro esquerdo explotou na recta principal a falta de 19 voltas para o final. O título quedou entón entre Piquet e Prost co francés necesitando terminar por diante do brasileiro para defender con éxito o seu título. Tralos fracasos dos pneumáticos de Rosberg e Mansell, o equipo Williams chamou a Piquet para facer un cambio de pneumáticos por precaución, saíndo 15 segundos atrás. Fixo unha última carga para pechar a brecha de 4,2 segundos, pero Prost levouse a vitoria e gañar o segundo dos seus catro títulos.
Non foi ata o Gran Premio de Brasil de 2007 que houbo de novo tres posibles pilotos aspirantes ao título na última carreira da tempada.
Índice
1 Antecedentes
2 Resumo da carreira
3 Clasificación
3.1 Cualificación
3.2 Carreira
4 Líderes por volta
5 Posicións logo da carreira
6 Notas
7 Véxase tamén
7.1 Ligazóns externas
Antecedentes |
Ao inicio da carreira, tres pilotos tiñan a oportunidade de gañar o título. O piloto británico Nigel Mansell era o líder do campionato, seis puntos por detrás estaba o campión da tempada anterior Alain Prost, e un punto detrás de Prost estaba o compañeiro de equipo de Mansell en Williams, Nelson Piquet. Cuarto era Ayrton Senna, que tiña garantido terminar nesa posición. Prost tiña o obxectivo de converterse no primeiro piloto desde Jack Brabham en 1959 e 1960 en gañar dou Campionatos Mundiais de Pilotos consecutivos.
Os Williams de Mansell e Piquet eran moi superiores en velocidade ao McLaren de Prost. Con todo, a consistencia de Prost permitíralle acumular puntos durante todo o ano, mentres que os Williams loitaran un co outro e os seus xogos erosionaron o que houbera sido unha tempada dominante para o equipo.
Para gañar o campionato Mansell necesitaba a terceira posición ou superior, ou que Prost e Piquet terminaran no segundo lugar ou inferior. Para gañar o campionato Prost ou Piquet, tiñan que gañar a carreira, e que Mansell rematara en cuarta posición ou inferior.
A diferenza do Campionato de Pilotos, o Campionato de Construtores xa se decidira a favor de Williams, xa que tiñan unha vantaxe de 48 puntos sobre McLaren. O lugar de McLaren como subcampión estaba asegurado, con 30 puntos de vantaxe sobre o terceiro clasificado, Lotus.
Resumo da carreira |
Mansell logrou a pole position cun tempo de 1 minuto 18.403 segundos. O seu compañeiro de equipo, Nelson Piquet, e Ayrton Senna no Lotus foron os únicos pilotos no mesmo segundo de tempo de Mansell. O terceiro aspirante ao título, Alain Prost, estaba na segunda fila da grella, cuarto.
A perspectiva dunha batalla a tres bandas para o Campionato de pilotos atraeu a unha multitude de 150 mil espectadores, no estreito pero rápido circuíto de Adelaida.[1]
Mansell comezou desde a pole position, pero cedeu o liderado ao Lotus de Ayrton Senna na segunda curva da 1ª volta e caeu detrás de Piquet e Keke Rosberg na mesma volta. Piquet tamén superou a Senna na 1ª volta para tomar o liderado, pero que ía a durar só seis voltas xa que na volta 7, Rosberg púxose por diante de Piquet e comezou a construír unha brecha considerable entre el e o resto dos participantes.
Na 23ª volta Piquet trompeou, aínda que o seu coche non sufriu danos, e continuou a carreira malia perder de novo varias posicións. Prost sufriu unha picada un par de voltas máis tarde e descendeu ao cuarto lugar logo de ter que parar en boxes. Piquet atacou de novo, pasando a Mansell polo segundo lugar na volta 44, Prost quedou entre os dous monoprazas de Williams e, a falta de 25 voltas para o final, os tres aspirantes ao título corrían xuntos nas posicións 2ª, 3ª e 4ª.
A batalla foi polo liderado na volta 63 cando Rosberg sufriu un fallo no pneumático traseiro dereito e retirouse da carreira. Máis tarde Rosberg revelou que de todos os xeitos el nunca gañaría a carreira, a menos de que Prost non lograr terminar ou tivera problemas que non le permitiran competir polo título, prometeralle a Prost e ao equipo que axudaría ao seu compañeiro de equipo no seu intento de gañar dous campionatos consecutivos.[2][3] Prost púxose terceiro que se converteu en segundo cando Rosberg retirouse, con Piquet agora líder. Mansell só necesitaba un terceiro lugar para gañar o campionato.
Mansell aínda estaba en terceira posición cando, na volta 64, o seu pneumático traseiro esquerdo rebentou a 290 km/h na recta Brabham de alta velocidade cando dobraba ao Ligier de Philippe Alliot, deixando unha choiva de faíscas detrás del e danando gravemente a súa suspensión traseira esquerda. O Williams continuou en inercia ata deterse na zona de escape de final da recta, Mansell pilotou para evitar chocar con nada. Temendo que sucedera o mesmo co segundo coche, Williams chamou a Piquet a boxes e Prost tomou o liderado. Piquet faría un último ataque, pechando a brecha de 15.484 segundos con 2 voltas para o final a apenas 4.205 segundos na meta e Prost logrou tanto a carreira como o campionato do mundo. Prost tiña tan pouco combustible que se detivo a poucos metros máis aló da liña de meta.
Na súa última carreira con Ferrari, Stefan Johansson completou o podio en terceira posición, aínda que cunha volta perdida con Prost e Piquet. Martin Brundle quedouse sen combustible mentres cruzaba a meta en cuarto lugar no seu Tyrrell - Renault. O seu compañeiro de equipo Philippe Streiff terminou quinto con 2 voltas perdidas, mentres que Johnny Dumfries terminou sexto no seu Lotus-Renault.
Esta foi a última carreira do motor turbo de Renault, a compañía francesa foi a pioneira na turboalimentación na F1 en 1977, así como a última carreira de Fórmula Un de Renault como fornecedor de motores ata o seu regreso con Williams no Gran Premio do Brasil de 1989. Tamén foi a última carreira de Fórmula Un para o Campión Mundial de 1980 Alan Jones e do seu compañeiro de equipo Patrick Tambay, e a última carreira do Equipo Haas Lola, donde pilotaban tanto Jones como Tambay. Tamén foi a última carreira para o piloto de Lotus Johnny Dumfries, Berg Allen de Osella, Huub Rothengatter de Zakspeed e do Campión do Mundo de 1982 Keke Rosberg.
Clasificación |
Cualificación |
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Q1 | Q2 | Diferenza |
|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 5 | Nigel Mansell | Williams-Honda | 1:19.255 | 1:18.403 | — |
| 2 | 6 | Nelson Piquet | Williams-Honda | 1:20.088 | 1:18.714 | +0.311 |
| 3 | 12 | Ayrton Senna | Lotus-Renault | 1:21.302 | 1:18.906 | +0.503 |
| 4 | 1 | Alain Prost | McLaren-TAG | 1:19.785 | 1:19.654 | +1.251 |
| 5 | 25 | René Arnoux | Ligier-Renault | 1:20.491 | 1:19.976 | +1.573 |
| 6 | 20 |  Gerhard Berger | Benetton-BMW | 1:22.260 | 1:20.554 | +2.151 |
| 7 | 2 |  Keke Rosberg | McLaren-TAG | 1:21.295 | 1:20.778 | +2.375 |
| 8 | 26 | Philippe Alliot | Ligier-Renault | 1:22.765 | 1:20.981 | +2.578 |
| 9 | 27 |  Michele Alboreto | Ferrari | 1:21.709 | 1:21.747 | +3.306 |
| 10 | 4 | Philippe Streiff | Tyrrell-Renault | 1:23.262 | 1:21.720 | +3.317 |
| 11 | 23 | Andrea de Cesaris | Minardi-Motori Moderni | 1:23.476 | 1:22.012 | +3.609 |
| 12 | 28 | Stefan Johansson | Ferrari | 1:22.050 | 1:22.309 | +3.647 |
| 13 | 19 | Teo Fabi | Benetton-BMW | 1:22.584 | 1:22.129 | +3.726 |
| 14 | 11 | Johnny Dumfries | Lotus-Renault | 1:23.786 | 1:22.664 | +4.261 |
| 15 | 15 |  Alan Jones | Lola-Ford | 24:46.383 | 1:22.796 | +4.393 |
| 16 | 3 | Martin Brundle | Tyrrell-Renault | 1:24.061 | 1:23.004 | +4.601 |
| 17 | 16 | Patrick Tambay | Lola-Ford | 1:24.584 | 1:23.008 | +4.605 |
| 18 | 24 | Alessandro Nannini | Minardi-Motori Moderni | 1:25.593 | 1:23.052 | +4.649 |
| 19 | 7 | Riccardo Patrese | Brabham-BMW | 1:23.396 | 1:23.230 | +4.827 |
| 20 | 8 | Derek Warwick | Brabham-BMW | 1:23.552 | 1:23.313 | +4.910 |
| 21 | 14 | Jonathan Palmer | Zakspeed | 1:24.509 | 1:23.476 | +5.073 |
| 22 | 18 |  Thierry Boutsen | Arrows-BMW | 1:24.768 | 1:24.295 | +5.892 |
| 23 | 29 |  Huub Rothengatter | Zakspeed | 1:25.746 | 1:25.181 | +6.778 |
| 24 | 17 |  Christian Danner | Arrows-BMW | 1:25.296 | 1:25.233 | +6.831 |
| 25 | 21 | Piercarlo Ghinzani | Osella-Alfa Romeo | 3:03.680 | 1:25.257 | +6.855 |
| 26 | 22 |  Allen Berg | Osella-Alfa Romeo | 1:28.912 | 1:27.208 | +8.806 |
Carreira |
| Pos | Nº | Piloto | Construtor | Voltas | Tempo/Retirada | Grella | Puntos |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1 | 1 | Alain Prost | McLaren-TAG | 82 | 1:54:20.388 | 4 | 9 |
| 2 | 6 | Nelson Piquet | Williams-Honda | 82 | + 4.205 | 2 | 6 |
| 3 | 28 | Stefan Johansson | Ferrari | 81 | + 1 volta | 12 | 4 |
| 4 | 3 | Martin Brundle | Tyrrell-Renault | 81 | + 1 volta | 16 | 3 |
| 5 | 4 | Philippe Streiff | Tyrrell-Renault | 80 | Sen combustible | 10 | 2 |
| 6 | 11 | Johnny Dumfries | Lotus-Renault | 80 | + 2 voltas | 14 | 1 |
| 7 | 25 | René Arnoux | Ligier-Renault | 79 | + 3 voltas | 5 | |
| 8 | 26 | Philippe Alliot | Ligier-Renault | 79 | + 3 voltas | 8 | |
| 9 | 14 | Jonathan Palmer | Zakspeed | 77 | + 5 voltas | 21 | |
| 10 | 19 | Teo Fabi | Benetton-BMW | 77 | + 5 voltas | 13 | |
| NC | 16 | Patrick Tambay | Lola-Ford | 70 | Non clasificado | 17 | |
| Ret | 5 | Nigel Mansell | Williams-Honda | 63 | Pneumático | 1 | |
| Ret | 7 | Riccardo Patrese | Brabham-BMW | 63 | Eléctrico | 19 | |
| Ret | 2 | Keke Rosberg | McLaren-TAG | 62 | Pneumático | 7 | |
| NC | 22 | Allen Berg | Osella-Alfa Romeo | 61 | Non clasificado | 26 | |
| Ret | 8 | Derek Warwick | Brabham-BMW | 57 | Freos | 20 | |
| Ret | 17 | Christian Danner | Arrows-BMW | 52 | Motor | 24 | |
| Ret | 18 | Thierry Boutsen | Arrows-BMW | 50 | Motor | 22 | |
| Ret | 12 | Ayrton Senna | Lotus-Renault | 43 | Motor | 3 | |
| Ret | 23 | Andrea de Cesaris | Minardi-Motori Moderni | 40 | Mecánica | 11 | |
| Ret | 20 | Gerhard Berger | Benetton-BMW | 40 | Motor | 6 | |
| Ret | 29 | Huub Rothengatter | Zakspeed | 29 | Suspensión | 23 | |
| Ret | 15 | Alan Jones | Lola-Ford | 16 | Motor | 15 | |
| Ret | 24 | Alessandro Nannini | Minardi-Motori Moderni | 10 | Accidente | 18 | |
| Ret | 21 | Piercarlo Ghinzani | Osella-Alfa Romeo | 2 | Transmisión | 25 | |
| Ret | 27 | Michele Alboreto | Ferrari | 0 | Colisión | 9 | |
Fonte:[4] | |||||||
Líderes por volta |
Nelson Piquet 8 (1–6, 63–64), Keke Rosberg 56 (7–62), Alain Prost 18 (65–82)
Posicións logo da carreira |
Texto en negra indican ao Campión Mundial.
|
|
- Nota: só se inclúen as cinco primeiras posicións en ambas as clasificacións.
Notas |
↑ "Australian classic – Adelaide, 1986". Official Formula One website. 31 March 2006. Consultado o 13 November 2014.
↑ "Ask Nigel: May 23". AutoSport. 23 May 2001. Consultado o 13 November 2014.
↑ "Heartbreak for Mansell in dramatic Adelaide finale". F1Fanatic. 18 October 2007. Consultado o 13 November 2014.
↑ "1986 Australian Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 13 November 2014. Consultado o 23 December 2015.
Véxase tamén |
Ligazóns externas |
 | Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría: Gran Premio de Australia de 1986 |
| Carreira anterior: Gran Premio de México de 1986 | Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1986 | Carreira seguinte: Gran Premio de Brasil de 1987 |
| Carreira anterior: Gran Premio de Australia de 1985 | Gran Premio de Australia | Carreira seguinte: Gran Premio de Australia de 1987 |
Categorías:
- Grandes Premios de Fórmula 1 de 1986
- Gran Premio de Australia de Fórmula 1
(window.RLQ=window.RLQ||[]).push(function()mw.config.set("wgPageParseReport":"limitreport":"cputime":"0.400","walltime":"0.515","ppvisitednodes":"value":1075,"limit":1000000,"ppgeneratednodes":"value":0,"limit":1500000,"postexpandincludesize":"value":16975,"limit":2097152,"templateargumentsize":"value":1482,"limit":2097152,"expansiondepth":"value":11,"limit":40,"expensivefunctioncount":"value":0,"limit":500,"unstrip-depth":"value":0,"limit":20,"unstrip-size":"value":4404,"limit":5000000,"entityaccesscount":"value":1,"limit":400,"timingprofile":["100.00% 315.868 1 -total"," 31.22% 98.612 1 Modelo:Control_de_autoridades"," 24.95% 78.799 1 Modelo:Listaref"," 17.42% 55.040 1 Modelo:Cita_novas"," 11.09% 35.021 1 Modelo:Commonscat"," 9.97% 31.479 1 Modelo:Irmáns"," 8.72% 27.550 1 Modelo:Caixa_lateral"," 7.50% 23.702 1 Modelo:Gran_Premio"," 4.61% 14.558 3 Modelo:Cita_web"," 2.77% 8.757 1 Modelo:Título_sen_retrouso"],"scribunto":"limitreport-timeusage":"value":"0.109","limit":"10.000","limitreport-memusage":"value":2421627,"limit":52428800,"cachereport":"origin":"mw1305","timestamp":"20190402122038","ttl":2592000,"transientcontent":false);mw.config.set("wgBackendResponseTime":118,"wgHostname":"mw1319"););
