Gran Premio do Reino Unido de 1986

Gran Premio de Reino Unido de 1986
Detalles da carreira;
	; Carreira 9 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1986.;
	; ; Trazado do circuíto de Brands Hatch;
; Data;	13 de xullo de 1986;
; Nome oficial;	XXXIX Shell Oils British Grand Prix;
; Localización;	; Circuíto de Brands Hatch, Kent, Reino Unido;
; Percorrido;	Percorrido permanente de carreira ; 3´703 km
; Distancia;	75 voltas, 277´725 km
Clima	Asollado
; Pole position;
; Tempo;	1:06.961;
; Volta rápida;
; Tempo;	1:09.593 na volta 69;
; Podio;

McLaren pits

Ayrton Senna no Lotus 98T

O Gran Premio do Reino Unido de 1986 (oficialmente o Shell Oils British Grand Prix) foi unha carreira de automobilismo de Fórmula Un, celebrada o 13 de xullo de 1986 no circuíto de Circuíto de Brands Hatch en Kent, Reino Unido. Foi a novena carreira do Campionato do Mundo da tempada de 1986. Foi a última carreira de Fórmula Un celebrada en Brands Hatch, a partir de {1987 todos os Gran Premio do Reino Unido celebráronse en Silverstone.

Jacques Laffite rompeu ambas pernas durante unha montoeira de varios coches na saída, o que provocou á súa retirada das carreiras de Gran Premio. Malia que o choque ocorreu xusto logo dos boxes, o primeiro médico na escena foi o piloto británico Jonathan Palmer, que comezou a carreira na 22ª posición da grella. Un cualificado médico xeral antes de dedicarse ao automobilismo en 1978, Palmer detivo o seu Zakspeed ao lado do estrelado Ligier - Renault de Laffite, saltou e correu para axudar ao francés ferido. Foi o segundo Gran Premio do Reino Unido seguido en Brands Hatch que veu o final dun piloto de carreira debido a lesións sufridas nas pernas nun accidente, logo de que Johnny Cecotto vira truncada a súa carreira durante a práctica para o Gran Premio do Reino Unido de 1984 cando rompeu os dous nocellos. Todos coincidiron en que aínda que o circuíto en si non era o culpable dos accidente, ambos Cecotto e Laffite pasaron a ter unha carreira exitosa nas carreiras de coches de turismo internacional unha vez que se recuperaron das súas lesións.

O choque en cadea incluíu un importante número de coches que bloquearon a pista por completo. A carreira foi detida sen que ningún piloto completara unha soa volta e reiniciouse unha hora máis tarde, como Laffite fora trasladado en helicóptero ao Hospital Sidcup a carreira non puido ser reiniciada sen a asistencia do helicóptero médico. Isto foi unha sorte para Nigel Mansell o seu Williams - Honda tivo un fallo no eixe de transmisión no primeiro arranque, a parada permitiulle reiniciar a carreira xa que non completaran unha volta.

Mansell gañou nunha grella empobrecida no coche de reserva do equipo, que aínda que estaba preparado para o seu compañeiro de equipo Nelson Piquet, puido adaptarse ao inglés durante a espera para o reinicio. Mansell derrotou Piquet nunha loita directa, E chegou a meta cunha vantaxe sobre o brasileiro de 5´574 segundos, para o deleite da multitude de 110.000 asistentes. O vixente Campión do Mundo Alain Prost terminou terceiro no seu McLaren - TAG, unha volta atrás do par de Williams.

A carreira foi a primeira vez en 1986, que desde o seu accidente de coche en Francia que o deixou parapléxico antes do comezo da tempada, que Frank Williams apareceu nos boxes de Williams. Tamén foi o primeiro dobrete de Williams da tempada.

O órgano internacional que rexía os deportes de motor nese momento, a FISA, instituíra unha política de contratos a longo prazo cos circuítos. Brands Hatch foi percibido como unha instalación pobre, tiña moi poucas escapada e non tiña espazo para expandirse, ao contrario que Silverstone que como ex aeródromo da Segunda Guerra Mundial tiña espazo. Silverstone e o BRDC asinaron un contrato de sete anos coa Fórmula 1 e a FISA nalgún momento de 1986, para acoller a carreira entre 1987 e 1993.^[1]

Índice

1 Clasificación
- 1.1 Cualificación
- 1.2 Carreira

2 Posicións logo da carreira

3 Notas

4 Véxase tamén

Clasificación |

Cualificación |

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Q1	Q2	Diferenza
1	6	Nelson Piquet	Williams-Honda	1:07.690	1:06.961	—
2	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	1:08.818	1:07.399	+0.438
3	12	Ayrton Senna	Lotus-Renault	1:09.042	1:07.524	+0.563
4	20	Austria Gerhard Berger	Benetton-BMW	1:09.916	1:08.196	+1.235
5	2	Keke Rosberg	McLaren-TAG	1:09.479	1:08.477	+1.516
6	1	Alain Prost	McLaren-TAG	1:09.779	1:09.334	+2.373
7	19	Teo Fabi	Benetton-BMW	1:11.819	1:09.409	+2.448
8	25	René Arnoux	Ligier-Renault	1:09.971	1:09.543	+2.582
9	8	Derek Warwick	Brabham-BMW	1:12.403	1:10.209	+3.248
10	11	Johnny Dumfries	Lotus-Renault	1:10.304	1:10.583	+3.343
11	3	Martin Brundle	Tyrrell-Renault	1:11.432	1:10.334	+3.373
12	27	Michele Alboreto	Ferrari	1:11.662	1:10.338	+3.377
13	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW	1:12.333	1:10.941	+3.980
14	15	Alan Jones	Lola-Ford	1:12.060	1:11.121	+4.160
15	7	Riccardo Patrese	Brabham-BMW	1:12.513	1:11.267	+4.306
16	4	Philippe Streiff	Tyrrell-Renault	1:11.682	1:11.450	+4.489
17	16	Patrick Tambay	Lola-Ford	1:13.376	1:11.458	+4.497
18	28	Stefan Johansson	Ferrari	1:11.500	1:11.568	+4.539
19	26	Jacques Laffite	Ligier-Renault	1:12.715	1:12.281	+5.320
20	24	Alessandro Nannini	Minardi-Motori Moderni	1:12.848	1:13.496	+5.887
21	23	Andrea de Cesaris	Minardi-Motori Moderni	1:14.366	1:12.980	+6.019
22	14	Jonathan Palmer	Zakspeed	1:14.678	1:13.009	+6.048
23	17	Christian Danner	Arrows-BMW	1:13.261	1:13.421	+6.300
24	21	Piercarlo Ghinzani	Osella-Alfa Romeo	1:16.440	1:16.134	+9.173
25	29	Huub Rothengatter	Zakspeed		1:16.854	+5.917
26	22	Allen Berg	Osella-Alfa Romeo	1:18.319		+7.738

Carreira |

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	75	1:30:38.471	2	9
2	6	Nelson Piquet	Williams-Honda	75	+ 5.574	1	6
3	1	Alain Prost	McLaren-TAG	74	+ 1 volta	6	4
4	25	René Arnoux	Ligier-Renault	73	+ 2 voltas	8	3
5	3	Martin Brundle	Tyrrell-Renault	72	+ 3 voltas	11	2
6	4	Philippe Streiff	Tyrrell-Renault	72	+ 3 voltas	16	1
7	11	Johnny Dumfries	Lotus-Renault	72	+ 3 voltas	10
8	8	Derek Warwick	Brabham-BMW	72	+ 3 voltas	9
9	14	Jonathan Palmer	Zakspeed	69	+ 6 voltas	22
NC	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW	62	Non clasificado	13
Ret	16	Patrick Tambay	Lola-Ford	60	Caixa de cambios	17
Ret	27	Michele Alboreto	Ferrari	51	Turbo	12
Ret	24	Alessandro Nannini	Minardi-Motori Moderni	50	Dirección	20
Ret	19	Teo Fabi	Benetton-BMW	45	Sistema combustible	7
Ret	7	Riccardo Patrese	Brabham-BMW	39	Motor	15
Ret	12	Ayrton Senna	Lotus-Renault	27	Caixa de cambios	3
Ret	29	Huub Rothengatter	Zakspeed	24	Motor	25
Ret	23	Andrea de Cesaris	Minardi-Motori Moderni	23	Eléctrico	21
Ret	20	Gerhard Berger	Benetton-BMW	22	Eléctrico	4
Ret	15	Alan Jones	Lola-Ford	22	Acelerador	14
Ret	28	Stefan Johansson	Ferrari	20	Motor	18
Ret	2	Keke Rosberg	McLaren-TAG	7	Caixa de cambios	5
Ret	26	Jacques Laffite	Ligier-Renault	0	Colisión	19
Ret	17	Christian Danner	Arrows-BMW	0	Colisión	23
Ret	21	Piercarlo Ghinzani	Osella-Alfa Romeo	0	Colisión	24
Ret	22	Allen Berg	Osella-Alfa Romeo	0	Colisión	26
Fonte:^[2]

Posicións logo da carreira |

Clasificación no campionato de pilotos

Pos	Piloto	Puntos
1	Nigel Mansell	47
2	Alain Prost	43
3	Ayrton Senna	36
4	Nelson Piquet	29
5	Keke Rosberg	17

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	Williams-Honda	76
2	McLaren-TAG	60
3	Lotus-Renault	36
4	Ligier-Renault	25
5	Ferrari	13

Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1986	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1986	Carreira seguinte: Gran Premio de Alemaña de 1986
Carreira anterior: Gran Premio do Reino Unido de 1985	Gran Premio do Reino Unido	Carreira seguinte: Gran Premio do Reino Unido de 1987

Notas |

↑ "The Brands Hatch & Paul Ricard FAQ". AtlasF1. Consultado o 23 decembro 2015.

↑ "1986 British Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 13 November 2014. Consultado o 23 December 2015.

Véxase tamén |

[1] "The Brands Hatch & Paul Ricard FAQ". AtlasF1. Consultado o 23 decembro 2015.

[2] "1986 British Grand Prix". formula1.com. Arquivado dende o orixinal o 13 November 2014. Consultado o 23 December 2015.

搜尋此網誌

Otdfbt