Gran Premio de Austria de 1985

Detalles da carreira
Carreira 10 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1985.
Trazado do circuíto de Österreichring.
Data	18 de agosto de 1985
Nome oficial	XVIII Holiday Großer Preis von Österreich
Localización	Circuíto de Österreichring, Spielberg, Estiria, Austria
Percorrido	Percorrido permanente de carreira 5´942 km
Distancia	52 voltas, 308´984 km
Clima	Seco
Pole position
Piloto	Alain Prost	McLaren-TAG
Tempo	1:25.490
Volta rápida
Piloto	Alain Prost	McLaren-TAG
Tempo	1:29.241 na volta 39
Podio
Primeiro	Alain Prost	McLaren-TAG
Segundo	Ayrton Senna	Lotus-Renault
Terceiro	Michele Alboreto	Ferrari

O Gran Premio de Austria de 1985 foi unha carreira do Campionato do Mundo Formula 1 celebrada no Circuíto de Österreichring o 18 de agosto de 1985. Foi a décima carreira da tempada de Fórmula Un de 1985, o 18º Gran Premio de Austria e o décimo sexto que se celebrou en Österreichring. A carreira levouse a cabo sobre 52 voltas ao circuíto de 5´942 quilómetros para unha distancia total de carreira de 309 quilómetros.

A carreira foi gañada polo piloto francés Alain Prost pilotando un McLaren MP4/2 B. Foi a cuarta vitoria de Prost na tempada. Prost gañou por 30 segundos sobre o piloto brasileiro Ayrton Senna que pilotaba un Lotus 97T. O piloto italiano Michele Alboreto que pilotaba un Ferrari 156/85 terminou en terceiro lugar, empatando Alboreto e Prost no campionato.

No que ía ser a última carreira do venerable motor Cosworth DFV V8 ata 1987 o Tyrrell de Martin Brundle fracasou para cualificar dando a carreira a distinción de ser o primeiro Gran Premio de Fórmula 1 no que todos os coches eran turbo, foi o primeiro dunha serie de 22 carreiras nas que todos os coches serían impulsados por motores turbo.

Resumo da carreira |

Ausente da grella o piloto Manfred Winkelhock de RAM que morrera nunha carreira de coches deportivos en Canadá xusto unha semana antes. O seu lugar no equipo foi ocupado por Kenny Acheson na súa primeira carreira de Fórmula Un desde o Gran Premio de Suráfrica de 1983.

Antes da práctica sábado pola mañá o defensor e triplo campión do mundo (e gañador do Gran Premio de Austria de 1984) Niki Lauda, flanqueado por un moi enfadado xefe do equipo McLaren Ron Dennis, anunciou aos medios de comunicación que se retiraría para sempre da Fórmula Un logo de que terminara a tempada en Australia para concentrarse no funcionamento da súa liña aérea Lauda Air. Dennis estaba enfadado porque pagara a Lauda unha cantidade considerable de diñeiro para que regresara á F1 en 1982 e intentara sen éxito que Lauda continuara competindo na tempada 1986.

Un Lauda agora relaxado deu a súa afección algo que celebrar cando cualificouse terceiro. O compañeiro de equipo de Lauda Alain Prost logrou a pole, cunha media de 250´219 km/h, seguido de Nigel Mansell ( Williams - Honda), Lauda, Keke Rosberg (Williams) e Nelson Piquet ( Brabham - BMW). Logo dunha fase de cualificación con problemas, Senna soamente cualificouse 14º na grella no seu Lotus - Renault.

A carreira reiniciouse logo dunha volta (Niki Lauda fixera unha gran saída desde a terceira posición da grella para liderar diante de Prost cando se detivo a carreira). Mansell saíra moi lentamente no seu Williams, pero detrás del Teo Fabi no Toleman - Hart apenas movérase. Elio de Angelis (Lotus) botouse á esquerda para evitar a Fabi que foi golpeado polo Ferrari de Alboreto. Fabi sufriu danos do mesmo xeito que o Arrows - BMW do outro piloto austríaco na carreira Gerhard Berger. Por sorte para os pilotos cos coches danados (especialmente o líder do campionato Alboreto) a primeira volta foi declarada nula e a carreira foi reiniciada, aqueles cos coches danados permitíuselles comezar nos coches de reposto do equipo. Prost tamén resultou afortunado xa que puido cambiar de coche logo de que o seu McLaren desenvolvera un fallo de encendido. Piercarlo Ghinzani non puido comezar a carreira no seu Toleman logo de que o seu compañeiro de equipo Fabi fixérase cargo do TG185 de reposto para a carreira como sexto clasificado, mentres Ghinzani comezaba 19º. Isto deixou a Ghinzani sen coche.

Na volta 13 Andrea de Cesaris sobreviviu un dos maiores accidentes que víronse na Fórmula Un cando o seu Ligier - Renault derrapou na curva á man esquerda Panorama e pisou na herba a alta velocidade. A herba, mollada pola choiva durante a noite causou que o Ligier derrapase inicialmente dando bandazos antes de que a parte posterior dereita batera nun pequeno desnivel que lanzou o coche nunha serie de voltas de campá coa cabeza de de Cesaris rebotando libremente na cabina. Dalgún xeito, cando o Ligier detívose (por sorte na posición correcta), de Cesaris desabrochou o cinto de seguridade e afastouse con nada máis nada que o casco e o traxe de condución salpicado de barro. O accidente foi o final de de Cesaris en Ligier, co dono do equipo Guy Ligier acusando ao italiano logo de ver unha repetición do accidente afirmando que "eu xa non podo darme o luxo de manter o emprego deste home", referíndose aos constantes gastos de reparacións polos accidentes de de Cesaris desde que se unira ao equipo en 1984^[1] Cando regresou aos boxes, de Cesaris dixo ao equipo que a razón do seu abandono foi que o coche parara e non arrincaba. Informouse nese momento que o equipo Ligier non vira a repetición do accidente.

Coa súa 20ª vitoria na carreira, Prost liderou o Campionato do Mundo de Pilotos empatado a puntos con Alboreto, cada un con 50 puntos. Tras unha serie de retiradas desde a súa vitoria na segunda carreira da tempada en Portugal, Senna fixo unha gran carreira quedando segundo logo de saír dun humilde (para el) décimo cuarto posto na grella, Alboreto terminou terceiro no Ferrari de reposto conservando o liderado no campionato do mundo (agora compartido con Prost). Stefan Johansson (Ferrari), Elio de Angelis e Marc Surer (Brabham), completaron os puntos.

Clasificación |

Cualificación |

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Q1	Q2	Diferenza
1	2	Alain Prost	McLaren-TAG	1:25.490		—
2	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	1:26.453	1:26.052	+0.562
3	1	Niki Lauda	McLaren-TAG	1:26.250	1:26.727	+1.237
4	6	Keke Rosberg	Williams-Honda	1:26.333	1:26.762	+0.843
5	7	Nelson Piquet	Brabham-BMW	1:26.568	1:26.404	+0.914
6	19	Teo Fabi	Toleman-Hart	1:26.664	11:12.639	+1.174
7	11	Elio de Angelis	Lotus-Renault	1:26.799		+1.309
8	15	Patrick Tambay	Renault	1:27.722	1:27.502	+2.012
9	27	Michele Alboreto	Ferrari	1:29.774	1:27.516	+2.026
10	22	Riccardo Patrese	Alfa Romeo	1:29.485	1:27.851	+2.361
11	8	Marc Surer	Brabham-BMW	1:27.954	1:50.796	+2.464
12	28	Stefan Johansson	Ferrari	1:28.134	1:27.961	+2.471
13	16	Derek Warwick	Renault	1:30.602	1:28.006	+2.516
14	12	Ayrton Senna	Lotus-Renault	1:28.123	3:04.856	+2.633
15	26	Jacques Laffite	Ligier-Renault	1:29.181	1:28.249	+2.759
16	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW	1:28.617	1:28.262	+2.772
17	17	Gerhard Berger	Arrows-BMW	1:28.566	1:28.762	+3.076
18	25	Andrea de Cesaris	Ligier-Renault	1:28.666		+3.176
19	20	Piercarlo Ghinzani	Toleman-Hart	1:28.894		+3.404
20	23	Eddie Cheever	Alfa Romeo	1:29.031	1:29.608	+3.541
21	10	Philippe Alliot	RAM-Hart	1:32.766	1:29.827	+4.337
22	3	Stefan Bellof	Tyrrell-Renault	1:31.022	1:30.514	+5.024
23	9	Kenny Acheson	RAM-Hart		1:35.072	+9.582
24	24	Huub Rothengatter	Osella-Alfa Romeo	1:35.329	1:58.090	+9.839
25	30	Jonathan Palmer	Zakspeed	1:36.060	1:35.787	+10.297
26	29	Pierluigi Martini	Minardi-Motori Moderni	10:36.417	1:36.765	+11.275
DNQ	4	Martin Brundle	Tyrrell-Ford	1:39.247	1:37.317	+11.827

Carreira |

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	2	Alain Prost	McLaren-TAG	52	1:20:12.583	1	9
2	12	Ayrton Senna	Lotus-Renault	52	+ 30.002	14	6
3	27	Michele Alboreto	Ferrari	52	+ 34.356	9	4
4	28	Stefan Johansson	Ferrari	52	+ 39.073	12	3
5	11	Elio de Angelis	Lotus-Renault	52	+ 1:22.092	7	2
6	8	Marc Surer	Brabham-BMW	51	+1 volta	11	1
7	3	Stefan Bellof	Tyrrell-Renault	49	Sen combustible	22
8	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW	49	+3 voltas	16
9	24	Huub Rothengatter	Osella-Alfa Romeo	48	+4 voltas	24
10	15	Patrick Tambay	Renault	46	Motor	8
Ret	26	Jacques Laffite	Ligier-Renault	43	Accidente	15
Ret	29	Pierluigi Martini	Minardi-Motori Moderni	40	Suspensión	26
Ret	1	Niki Lauda	McLaren-TAG	39	Motor	3
Ret	17	Gerhard Berger	Arrows-BMW	33	Turbo	17
Ret	19	Teo Fabi	Toleman-Hart	31	Eléctrico	6
Ret	16	Derek Warwick	Renault	29	Motor	13
Ret	10	Kenny Acheson	RAM-Hart	28	Motor	23
Ret	7	Nelson Piquet	Brabham-BMW	26	Escape	5
Ret	5	Nigel Mansell	Williams-Honda	25	Motor	2	;
Ret	22	Riccardo Patrese	Alfa Romeo	25	Motor	10
Ret	30	Jonathan Palmer	Zakspeed	17	Motor	25
Ret	9	Philippe Alliot	RAM-Hart	16	Turbo	21
Ret	25	Andrea de Cesaris	Ligier-Renault	13	Accidente	18
Ret	23	Eddie Cheever	Alfa Romeo	6	Turbo	20
Ret	6	Keke Rosberg	Williams-Honda	4	Presión aceite	4
NTS	20	Piercarlo Ghinzani	Toleman-Hart	0	Non arrincou	19
NSc	4	Martin Brundle	Tyrrell-Ford

Líderes por volta |

• Líderes por volta: Alain Prost (1–26, 40–52), Niki Lauda (27–39)

Posicións logo da carreira |

Clasificación no campionato de pilotos Pos Pilotor Puntos 1 Alain Prost 50 2 Michele Alboreto 50 3 Elio de Angelis 28 4 Stefan Johansson 19 5 Keke Rosberg 18

Clasificación do campionato de construtores Pos Construtor Puntos 1 Ferrari 72 2 McLaren-TAG 55 3 Lotus-Renault 43 4 Williams-Honda 24 5 Brabham-BMW 15

• Nota:Só están incluídos os cinco primeiros postos en ambos os grupos de clasificación.

Notas |

A menos que se indique o contrario, todos os resultados da carreira tomáronse de "The Official Formula 1 website". Consultado o 2007-06-17. 

Ligazóns externas |

Wikimedia Commons ten máis contidos multimedia na categoría:  Gran Premio de Austria de 1985

A Galipedia ten un portal sobre: Fórmula 1