Gran Premio de Mónaco de 1984

Gran Premio de Mónaco de 1984
Detalles da carreira;
	; Carreira 6 de 16 no Campionato Mundial de Fórmula 1 de 1984.;
	; ; Trazado do circuíto de Mónaco.;
; Data;	3 de xuño de 1984;
; Nome oficial;	XLII Gran Premio de Mónaco;
; Localización;	; Circuíto de Mónaco; Monte Carlo, Principado de Mónaco;
; Percorrido;	Circuíto urbano ; 3´312 km
; Distancia;	31 voltas, 102´672 km
Clima	Chuvia
; Pole position;
; Tempo;	1:22.661;
; Volta rápida;
; Tempo;	1:54.334 na volta 24;
; Podio;

O Gran Premio de Mónaco de 1984 foi unha carreira de Fórmula Un celebrada o 3 de xuño de 1984 no Circuíto de Mónaco en Monte Carlo, Mónaco. Foi a sexta carreira do Campionato do Mundo de pilotos de 1984.

Índice

1 Informe

2 Clasificación
- 2.1 Cualificación
- 2.2 Carreira

3 Posicións logo da carreira

4 Notas

5 Véxase tamén
- 5.1 Ligazóns externas

Informe |

A carreira, que tivo lugar no medio de fortes choivas, foi unha das máis polémicas na historia da Fórmula Un, e anunciou a aparición de polo menos dúas novas estrelas. Alain Prost logrou a primeira das súas catro vitorias no circuíto.^[1]

Logo dunha demora por choiva de 45 minutos, (a pista estaba tan mollada que os pilotos solicitaron a os comisarios de pista que mollaran a sección do túnel porque os coches serían máis difíciles de pilotar nunha superficie seca, con pneumáticos de choiva). O pole Prost liderou a carreira desde o principio, mentres que un choque entre René Arnoux e Derek Warwick lanzou coche de Warwick contra o do seu seu compañeiro de equipo Patrick Tambay. Ambos os pilotos sufriron lesións nas pernas, e Tambay perdeuse a seguinte carreira en Canadá.

Prost foi adiantado na novena volta por Nigel Mansell, que lideraba un Gran Premio por primeira vez, Mansell abría dous segundos de vantaxe por volta, pero cinco voltas máis tarde un dos seus pneumáticos pasou sobre unha liña branca pintada e derrapou na Curva do Casino, danando o seu coche e retirándose da carreira.

Prost asumiu o liderado de novo, pero Ayrton Senna, quen, na súa primeira carreira nun circuíto urbano^[2] na súa primeira tempada na Fórmula Un nun pouco competitivo coche Toleman, alcanzouno rapidamente, a pesar de comezar a carreira décimo terceiro. Na volta 29, Prost fixo acenos aos comisarios da carreira para indicar que a carreira debía ser detida. Fixo un novo xesto na volta 31 cando pasou a liña de meta. A bandeira vermella para deter a carreira móstrase na parte final da volta 32 logo de que o director de carreira Jacky Ickx decidira que as condicións eran demasiado perigosas para seguir a carreira. Senna pasou ao McLaren de Prost antes da liña de meta, pero de acordo ás regras, as posicións que contan son as da última volta completada por todos os pilotos, a volta 31, momento no que Prost era aínda líder.^[3] A parada foi controvertida, xa que beneficiou Prost, que levaba un motor deseñado por Porsche, e que fora ideado por Ickx, empregado de Porsche nas carreiras de autos deportivos. Ickx foi suspendido das súas funcións de control das carreiras por non consultar cos delegados a súa decisión antes de tomala.^[4] A choiva non caía tan forte nese momento como o caía previamente.

Se lle permitisen continuar ata completar o 75% das voltas, lograría a totalidade dos puntos e Prost puido ter os 6 puntos do 2º lugar no canto de 4´5 puntos da vitoria, a metade dos puntos concedidos ao non chegar a dito porcentaxe. Prost co tempo chegaría a perder o campionato con Niki Lauda por medio punto.

Senna e Mansell non foron os únicos pilotos novos en correr cerca da cabeza. Stefan Bellof, pilotando o único coche de aspiración natural da carreira, terminou terceiro. Os resultados do equipo Tyrrell foron borrados máis tarde debido ás infraccións por peso, o que significa que Bellof foi desposuído do seu podio, o seu lugar foi tomado por René Arnoux.

Esta foi a primeira vez que Ayrton Senna logrou unha volta rápida na Fórmula Un.

Clasificación |

Cualificación |

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Tempo	Diferenza
1	7	Alain Prost	McLaren-TAG	1:22.661	—
2	12	Nigel Mansell	Lotus-Renault	1:22.752	+0.091
3	28	René Arnoux	Ferrari	1:22.935	+0.274
4	27	Michele Alboreto	Ferrari	1:22.937	+0.276
5	16	Derek Warwick	Renault	1:23.237	+0.576
6	15	Patrick Tambay	Renault	1:23.414	+0.753
7	26	Andrea de Cesaris	Ligier-Renault	1:23.578	+0.917
8	8	Niki Lauda	McLaren-TAG	1:23.886	+1.225
9	1	Nelson Piquet	Brabham-BMW	1:23.918	+1.257
10	6	Keke Rosberg	Williams-Honda	1:24.151	+1.490
11	11	Elio de Angelis	Lotus-Renault	1:24.426	+1.765
12	14	Manfred Winkelhock	ATS-BMW	1:24.473	+1.812
13	19	Ayrton Senna	Toleman-Hart	1:25.009	+2.348
14	22	Riccardo Patrese	Alfa Romeo	1:25.101	+2.440
15	2	Corrado Fabi	Brabham-BMW	1:25.290	+2.629
16	5	Jacques Laffite	Williams-Honda	1:25.719	+3.058
17	25	François Hesnault	Ligier-Renault	1:25.815	+3.154
18	20	Johnny Cecotto	Toleman-Hart	1:25.872	+3.211
19	24	Piercarlo Ghinzani	Osella-Alfa Romeo	1:25.877	+3.216
20	4	Stefan Bellof	Tyrrell-Ford	1:26.117	+3.456
NSC	17	Marc Surer	Arrows-Ford	1:26.273	+3.612
NSC	3	Martin Brundle	Tyrrell-Ford	1:26.773	+3.712
NSC	23	Eddie Cheever	Alfa Romeo	1:26.471	+3.810
NSC	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW	1:26.514	+3.853
NSC	10	Jonathan Palmer	RAM-Hart	1:27.458	+4.797
NSC	21	Mauro Baldi	Spirit-Hart	1:28.360	+5.699
NSC	9	Philippe Alliot	RAM-Hart	1:29.576	+6.915

Carreira |

Pos	Nº	Piloto	Construtor	Voltas	Tempo/Retirada	Grella	Puntos
1	7	Alain Prost	McLaren-TAG	31	1:01:07.740	1	4´5
2	19	Ayrton Senna	Toleman-Hart	31	+ 7.446	13	3
3	28	René Arnoux	Ferrari	31	+ 29.077	3	2
4	6	Keke Rosberg	Williams-Honda	31	+ 35.246	10	1´5
5	11	Elio de Angelis	Lotus-Renault	31	+ 44.439	11	1
6	27	Michele Alboreto	Ferrari	30	+ 1 volta	4	0´5
7	24	Piercarlo Ghinzani	Osella-Alfa Romeo	30	+ 1 volta	19
8	5	Jacques Laffite	Williams-Honda	30	+ 1 volta	16
DSC	4	Stefan Bellof	Tyrrell-Ford	31	Descualificado	20
Ret	22	Riccardo Patrese	Alfa Romeo	24	Erro de pilotaxe	14
Ret	8	Niki Lauda	McLaren-TAG	23	Trompo	8
Ret	14	Manfred Winkelhock	ATS-BMW	22	Trompo	12
Ret	12	Nigel Mansell	Lotus-Renault	15	Trompo	2
Ret	1	Nelson Piquet	Brabham-BMW	14	Eléctrico	9
Ret	25	François Hesnault	Ligier-Renault	12	Eléctrico	17
Ret	2	Corrado Fabi	Brabham-BMW	9	Eléctrico	15
Ret	20	Johnny Cecotto	Toleman-Hart	1	Trompo	18
Ret	16	Derek Warwick	Renault	0	Colisión	5
Ret	15	Patrick Tambay	Renault	0	Colisión	6
Ret	26	Andrea de Cesaris	Ligier-Renault	0	Accidente	7
NSC	17	Marc Surer	Arrows-Ford
NSC	3	Martin Brundle	Tyrrell-Ford
NSC	23	Eddie Cheever	Alfa Romeo
NSC	18	Thierry Boutsen	Arrows-BMW
NSC	10	Jonathan Palmer	RAM-Hart
NSC	21	Mauro Baldi	Spirit-Hart
NSC	9	Philippe Alliot	RAM-Hart

Posicións logo da carreira |

Clasificación no campionato de pilotos

Pos	Piloto	Puntos
1	Alain Prost	28.5
2	Niki Lauda	18
3	René Arnoux	15
4	Derek Warwick	13
5	Elio de Angelis	13

Clasificación do campionato de construtores

Pos	Construtor	Puntos
1	McLaren-TAG	46´5
2	Ferrari	24´5
3	Renault	21
4	Lotus-Renault	17
5	Williams-Honda	11.5

Notas: Só están incluídos os cinco primeiros postos da clasificación.

Carreira anterior: Gran Premio de Francia de 1984	Campionato Mundial de Fórmula 1 da FIA Temporada 1984	Carreira seguinte: Gran Premio do Canadá de 1984
Carreira anterior: Gran Premio de Mónaco de 1983	Gran Premio de Mónaco	Carreira seguinte: Gran Premio de Mónaco de 1985

Notas |

↑ http://formula1.india-server.com/championships/monaco-grand-prix.html

↑ "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 18 de febreiro de 2012. Consultado o 26 de maio de 2012.

↑ Hamilton, Maurice (1984)) Autocourse 1984–85 p.141 Hazleton publishing ISBN 0-905138-32-5

↑ http://www.redeyeevents.co.uk/index.php?option=com_content&view=article&id=53&Itemid=60^{[Ligazón morta]}

Véxase tamén |

Ligazóns externas |

[1] ttp://formula1.india-server.com/championships/monaco-grand-prix.html

[2] "Copia arquivada". Arquivado dende o orixinal o 18 de febreiro de 2012. Consultado o 26 de maio de 2012.

[Autocourse1-3] Hamilton, Maurice (1984)) Autocourse 1984–85 p.141 Hazleton publishing ISBN 0-905138-32-5

[4] ttp://www.redeyeevents.co.uk/index.php?option=com_content&view=article&id=53&Itemid=60^{[Ligazón morta]}

搜尋此網誌

Otdfbt